Peeters heeft de passend getitelde EP#2 anders aangepakt. De eerste heeft hij gemaakt met Otto de Jong op drums, maar alle andere instrumenten zelf ingespeeld. De liedjes waren er al en het belangrijkste was op dat moment dat hij alles zelf deed. Matthijs Kievit, die achter de knoppen zat en de EP produceerde, gaf aan dat het tof zou zijn om de tweede EP live en met minimale overdubs op te nemen met zijn band die destijds bestond uit De Jong, gitarist Robin van Saaze en bassist Diets Dijkstra. Onlangs heeft Rinse Visser (o.a. Alexi Lalas) de bas van Dijkstra overgenomen. “Het heeft wel wat tijd gekost”, licht Peeters toe, “maar ik was het wel met hem eens. Want als je met deze heren de studio in kan, dan ben je dat gezien hun kwaliteiten gewoon verplicht. Het was heerlijk om met hen te werken. En zo ontzettend goed. Wat mij betreft hebben zij EP#2 naar next level getild.”
Dat was niet het enige dat anders was bij EP#2. “De liedjes hadden minder ‘rijpingstijd’ gehad”, legt hij uit. “Daarnaast waren er opeens drie andere meningen en ideeën. Input van anderen, maar ik die wil bepalen wat wel en wat niet. Als je me een beetje kent, weet je dat ik dat niet heel makkelijk en vanzelf doe. Het kost mij moeite om het goed bij mezelf te houden.” Desondanks was die andere aanpak wel een bewuste keuze: “Ik ben nog maar net begonnen in de rol van zanger/solo-artiest en zie mezelf nog als gitarist. Tegelijkertijd moet ik wennen aan die nieuw rol en leren. Ik wil ervaren hoe het is om elke keer vanuit verschillende kanten die onzekerheid te voelen en keuzes te moeten maken vanuit het voor mij onbekende. Ik merk nu al de volgende sessie weer anders gaat zijn. Een beetje zoeken wat wel en niet voor mij werkt. Ik heb nog sterker dan eerst de overtuiging dat er verschillende uitkomsten kunnen zijn. Zolang dat gevoel in je buik, je intuïtie, maar klopt. En dat is bij EP#2 zeker het geval.”
(tekst gaat door onder de single)