Reinier Asscheman presenteert fotoboek (NOT) JUST ANOTHER SHOW

“Jezus, zijn die foto's van jou?”

Tekst: Raymond Dekker / Foto's: Harold van de Kamp ,

Popfotograaf Reinier Asscheman is een bekend gezicht in de Utrechtse muziekscene. Hij fotografeerde in opdracht voor File Under, KindaMuzik, Noisey, OOR en 3voor12/Utrecht. Nu brengt hij in eigen beheer het fotoboek (NOT) JUST ANOTHER SHOW uit. Het boek is een ode aan kleine podia, de bands en het publiek. Voor het interview treffen we Asscheman in de rookruimte van dB’s. Op de achtergrond speelt de muziek van het NOFX album Punk in Drublic uit 1994. Ondanks een lege en rustige rookruimte zorgen de Amerikaanse punkers voor een toepasselijke sfeer, zo blijkt later.

De fotograaf
Asscheman probeert in zijn fotografie dicht op wat er gebeurt te staan. “Ik vind het mooi om in een kleine zaal te staan, vlakbij het podium. Dat spreekt mensen aan in mijn foto’s, het gevoel dat ze ertussenin staan en meer zien dan alleen de muzikant. Door het op die manier vast te leggen voel ik de beleving. De energie van de band trekt me mee. Het mooiste is wanneer de energie van de band en het publiek samenkomen. Het moment waarop je niet meer kan onderscheiden wat band en publiek is. Wanneer je dat hebt vast weten te leggen is dat kicken.”

Wanneer mensen een mening geven over Asschemans foto’s komen ze vaak niet verder dan “hé, toffe foto!” Echt jammer vindt Asscheman dit niet. “Het is natuurlijk wel een compliment wanneer mensen langer de tijd nemen om te zien wat er allemaal op de foto gebeurt.” In straatfotografie zien we bijvoorbeeld juist zachte, lege beelden met geïsoleerde personen – heel anders dan in de popfotografie. “Ik ben van nature wel een einzelgänger en daarom spreekt straatfotografie me qua beeld heel erg aan. Maar dit is ook manipulatief, je kunt als fotograaf namelijk iemand isoleren uit een groep. Bij een concert is het juist de chaos die ik zo tof vind aan de beleving van muziek.” Zijn foto’s laten ook een kant zien die mensen niet van hem kennen. “Ik sta bekend als een vrij rustig en bedachtzaam persoon.” Collega's waarmee hij zijn werk deelt zeggen: “jezus, zijn die foto's van jou?”

Het boek
Met zijn boek wil Asscheman een tijdsgeest laten zien. Het is het beeld van de afgelopen zes jaar. Foto’s genomen in de kleinere Utrechtse zalen als dB’s, ACU, De Helling en de Spiegelbar, maar ook foto’s genomen in Reykjavik. Inspiratie vond hij bij fotograaf Charles Peterson die bands als Nirvana en Soundgarden vanaf hun beginperiode volgde. “Peterson fotografeert bands in huiskamerachtige ruimtes waarbij niet alleen de band centraal staat, maar ook het publiek.” Daarnaast verdiepte Asscheman zich in het werk van Martin Parr. “Parr staat ook midden in groepen mensen die hij op een grappige, gedetailleerde en geïsoleerde manier in zijn werk laat zien. Dat is wat ik terug wilde laten komen in dit boekje.”

Ode aan de kleine zaal
Op zijn dertiende ging Asscheman naar een concert van Bruce Springsteen in de Kuip. Het was zijn eerste bezoek van een reeks aan stadionconcerten. “Ik was een jaar of zestien en toen kwam Urban Dance Squad naar Tivoli. Vergeleken met stadions was het zeer intiem, je kunt de band praktisch aanraken.” Het bleek een totaal andere ervaring. “Fuck joh, iedereen op het podium, sta je gewoon tussen de Urban Dance Squad! Dat is het voor mij als persoon en als fotograaf: de nabijheid, intimiteit en niet aan regels gebonden zoals alleen de eerste drie nummers fotograferen bij een concert, want de meeste dingen gebeuren toch later in een optreden."

Je bekijkt het boek, met daarin vijftig foto’s, als een oud fotoalbum. De foto’s hebben geen onderschrift. “Het gaat niet zozeer om de band, wat ik wil laten zien is de interactie tussen band en publiek en wat er gebeurt in zo'n kleine ruimte. Het doet er niet toe welke band het is, het gaat om het beeld. Actiefoto’s zijn daarbij een bewuste keuze”. In het gebruik van zwart-witte foto’s en de flits vond Asscheman het effect waar hij naar op zoek was. “Eigenlijk is flitsen not done, maar het geeft de foto’s een jaren tachtig en negentig underground uitstraling. Lekker keihard inflitsen waardoor je veel contrast krijgt; gewoon een tof effect waarmee ik me probeer te onderscheiden.” Waar is Asscheman zelf trots op? “Uiteindelijk vind ik alle foto’s in het boek mooi, maar als ik er een moet kiezen is het deze,” Asscheman laat een foto zien die genomen is in de Spiegelbar waarbij een jongen zich op zijn rug liggend, met de ogen gesloten mee laat voeren door het publiek. “Deze vind ik ook tof. Ook zo’n moment.” Het moment betreft een ventje van een jaar of zestien die een aai over de wang lijkt te krijgen van John Coffey-frontman David Achter de Molen.

Wat verder opvalt in het boek is de persoonlijke aanpak van Asscheman. Elk boek is met de hand genummerd en hij wil geïnteresseerden met een persoonlijke mail benaderen om het te kopen. “Met het boek zou ik graag familie, vrienden, mensen die mijn werk kennen willen bereiken. Buiten mijn kring denk ik aan mensen in de muziekscene, bands, fotografen, maar ook mensen die zichzelf op de foto zien staan. Ik hoop overigens niet dat ik mensen met de foto’s in verlegenheid breng.” Mede door de lage oplage en de handnummering is het een exclusief boek geworden. “Uiteindelijk wil die ik vijftig stuks aan de man brengen. Ik vind het boek de moeite waard en heb het serieus aangepakt. Wanneer ik het middelmatige foto's had gevonden had ik het niet gedaan. Uiteindelijk wil je een beetje erkenning voor het werk wat je doet”.
 
Release
(NOT) JUST ANOTHER SHOW kost €20,- en dat is onder de kostprijs, maar het is puur liefhebberij en een beetje promotie. “ik vind het boek wel meer waard, maar het is een prijs waarmee ik alle boeken hoop te verkopen. Promotie is ook niet het juiste woord, want ik ben eigenlijk gestopt met muziekfotografie. Dat heeft te maken met dat 20, 25 jaar concert bezoeken gevolgen heeft voor je gehoor. In het begin ben je eigenwijs en ga je zonder oordoppen naar een concert, hoppakee!”
In de foto’s herkennen we een aantal keer het Utrechtse poppodium dB’s en de Groningse garagerock band traumahelikopter. Het is dan ook logisch dat Asscheman zijn boek bij het optreden van deze band op vrijdag 21 augustus in dB’s presenteert. Voor die avond zal hij ook een eendaagse expositie inrichten. In het najaar komt er een langere expositie in dB’s.
 
Te zien: Release fotoboek (NOT) JUST ANOTHER SHOW, Dead Ghosts, de Kliko’s en traumahelikopter, vrijdag 21 augustus om 21.00 uur in dB’s.