Popronde wordt door muzikanten geroemd, omdat je op allerlei verschillende plekken mag spelen. De ene keer sta je in een formeel museum, een andere keer in een gezellige Brabantse kroeg. Lookapony had vanavond de pech in Klein Berlijn te moeten spelen. Daar mag je op donderdagavond namelijk maar mondjesmaat geluid produceren. En de energieke, gitaarrockende band dendert logischerwijs om de minuut over die geluidsbarrière heen, waardoor ze telkens moeten stoppen. Het resultaat is soms komisch; de drummer besluit een nummer lang als publiek door te gaan, waarop zijn overige drie bandleden het nummer aan hem opdragen. Maar bovenal is het ontzettend balen voor Lookapony, die totaal niet tot z’n recht komt. Wat we horen, klinkt catchy en Brits, maar doordat ook nog eens de techniek matig is, komen ze op de momenten dat het mag, niet eens goed naar voren. Zonde!
Veelzijdig aanbod tijdens de elfde editie van de Utrechtse Popronde
33 niet-Utrechtse bands geven puik muzikaal visitekaartje af
Uit een selectie van in totaal 120 bands stonden er donderdag 17 oktober 33 geprogrammeerd in Utrecht. Op 24 verschillende locaties in de binnenstad gaven ze hun visitekaartje af. Trots als we zijn op het Utrechtse popmuzieklandschap, wist 3voor12/Utrecht tevreden te erkennen dat er ook buiten de stads- en provinciegrenzen meer dan genoeg muzikaal talent schuilgaat.
The Future’s Dust uit Leeuwarden heeft de eer het Hollandse Nieuwe-podium in EKKO te mogen openen. In eerste instantie lijkt de minimalistische muziek te traag om te kunnen behappen, maar al snel weet de band met onvoorspelbare percussie en dynamische gitaarpartijen te aarden. Daarnaast laat de Leeuwardse band zijn nummers vloeiend in elkaar overlopen, hetgeen ertoe leidt dat de spanningsboog niet elke vier minuten wordt afgebroken en opnieuw moet worden opgebouwd, maar juist een stijgende lijn inzet. De muzikanten van The Future’s Dust vervullen hun eigen, kenmerkende rol allemaal met verve en weten zich zo te onderscheiden in het grote aanbod bands dat de Popronde je voorschotelt. Verwijzingen naar The XX en James Blake komen al snel om de hoek kijken, maar The Future’s Dust is vooral heel erg The Future’s Dust en dat is hun grootste gewin.
In De Bastaard maakt het Leidse Long Conversations, dat dit jaar voor de derde keer voor de Popronde geselecteerd werd, zijn opwachting. De band van muzikant en liedjesschrijver Olaf Caarls speelt in de volledige bezetting en speelt niet zachter dan wanneer ze voor een uitverkochte concertzaal zouden staan. Daardoor is de zang van Caarls zo nu en dan slechter hoorbaar dan gewenst, maar het aanstekelijke spelplezier van de bandleden doet dat gegeven al snel vergeten. Sterker nog, aan het einde van het optreden moeten de toetsen het zelfs ontgelden. De toevoeging van trombone en extra percussie geeft de folkrock met de geladen zang van Caarls een speels karakter. Met de release van het album Jonathan, CA in het verschiet en dit overtuigende optreden in De Bastaard gaan we de komende tijd ongetwijfeld meer van Long Conversations horen.
Suit and Tie Johns maakt furore met zijn psychedelische garagerock. De band stond tijdens Popronde dit jaar al in World Skate Center, Vera en Patronaat. Niet de minste plekken om op te mogen treden. Vanavond staan ze als Hollandse Nieuwe in EKKO. Het Nijmeegse trio probeert het afgeladen EKKO met hun psychedelica te transporteren naar een zwevende sixties trip. Op momenten gaat hen dat goed af, zoals wanneer ze het opzwepende, rauwe 'Lion' spelen van het album PAUL. Maar de energieke, bedwelmende sfeer die hun muziek als uitwerking kan hebben, blijft vanavond achterwege. De onvoorspelbare wendingen in het gitaarspel lijken te summier, waardoor nummers niet altijd de interesse vasthouden. Daardoor aanschouwt het publiek braafjes de muziek, in plaats van dat ze het met overgave beleeft.
Zestien jaar jong en voor velen bekend van De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Alleen al door dat laatste kan Démira tijdens elk optreden dat ze geeft, veel animo verwachten. Zo ook vanavond bij wijnbar Vin Vin. De smalle wijnbar is van voor tot achter afgeladen met mensen die ademloos luisteren naar het jonge vogeltje met het alternatieve, gouden strotje. Ze begint haar optreden op een barkruk, waarna ze die zonder enige twijfel verruilt voor de bar. Voor het volgende nummer moet ze namelijk met haar voeten op de grond stampen. Ze klimt omhoog, kijkt trots om zich heen en roept voordat ze verder gaat even iets naar haar moeder: "Mam, kun jij hier foto’s van maken?" Het publiek lacht en de sfeer voelt hiermee nog wat huiselijker. Démira is hiermee een fijne, warme onderbreking na de stevigere rockmuziek.
The Information wist in 2009 al een felbegeerd plekje op het affiche van Eurosonic/Noorderslag te veroveren; een hele prestatie voor een band die daarvoor slechts twee keer in die bezetting had opgetreden. Ze brachten in februari hun debuutalbum Sounds Of The Backwoods uit, waarvan op het artwork een raaf prijkt. Dat The Information een band is met een duidelijke (donkere) boodschap voor ogen, wordt al snel duidelijk in Café België. Het Mariabeeld in de nis staat eigenlijk in groot contrast tot de dreigende en onheilspellende sfeer die The Information weet te creëren; anderzijds is het prijzenswaardig dat de band ook in deze setting goed tot zijn recht komt.
Bombilate laat Café Boslust aan de Mariastraat dansen op hun soulvolle pop. Het bonte gezelschap aan muzikanten, dat door 3voor12/Den Haag werd uitgeroepen tot de Selecteert van de maand, laat meerdere muziekstijlen doorklinken in hun liedjes. De afwezigheid van zanger Damani Leidsman doet echter wel afbreuk aan de kleurrijke en veelzijdige sound van de Haagse band. Zo klinkt Bombilate vanavond te doorsnee en heeft de band niet het vermogen het onderscheid te maken in het grote aanbod van de Utrechtse Popronde. Dat neemt niet weg dat het publiek het prima naar zijn zin heeft en dat de muzikanten goed op elkaar ingespeeld zijn. Bombilate speelt een keurige set, maar imponeert niet.
Voor programmeur Robin Rump van Café Stathe was het simpel; of WOOT komt tijdens Popronde spelen of er komt niemand spelen. En zo geschiedde. Als een van de afsluiters van Popronde Utrecht doet de Haagse band WOOT een bepakte Café Stathe aan. Het trio geeft een strak optreden waarmee ze iedereen onder de indruk achterlaten. Vooral zanger/gitarist Tobias Wolring weet met zijn nuchtere charme het publiek te bespelen, maar bovenal imponeert de band door de energieke, vuige rock die ze maken. Het fijne bassloopje in ‘Oh What A Mess’, de harde break in ‘Sugar’ en de onheilspellendheid waarmee elk nummer wordt omlijst; het zijn slechts een paar punten waarmee WOOT de nieuwsgierig houdt. Meer dan logisch dus, dat cafe Stathe deze act graag onder zijn dak wilde hebben.
Gezien: Popronde 2013 met o.a. Lookapony, The Future’s Dust, Long Conversations, Suit and Tie Johns, Démira, The Information, Bombilate en WOOT, donderdag 17 oktober 2013 @ diverse locaties, Utrecht