Eefje de Visser windt Tivoli om haar vinger

Overtuigende thuiswedstrijd door mix oude en nieuwe nummers

Tekst: Mathijs de Groot / Foto's: Sanne Lagerberg ,

In het voorjaar van 2011 speelde Eefje eens in een klein zaaltje in Genk. Haar debuutalbum De Koek was net uit; ze stond in het voorprogramma van een Ierse songwriter en ze speelde enkel met de begeleiding van een toetsenist. Nu is dat lastig voor te stellen. Met een nieuwe plaat en band bestormt De Visser uitverkochte poppodia. Zo ook gisteravond.

Onder een heldere volle maan stroomt Tivoli Oudegracht vol. Support act Elijah warmt het publiek op en na een kleine podiumverbouwing is het de beurt aan Eefje de Visser en haar band die, zoals ze zelf zegt, lang hebben uitgekeken naar dit concert. De 'oude' Eefje opent de set: alleen, met een gitaar, en teksten over concrete, beeldende taferelen die vaak een tweede laag lijken te hebben. Met de 'nieuwe' Eefje zijn die teksten en gitaar gebleven. Het zijn de band en de meer diepe, melancholische of mystieke sfeer van de in het Mirliton Theater opgenomen nieuwe plaat die het verschil maken met een aantal jaar geleden.

De band voegt zich na het openingsnummer bij De Visser. Met een aantal rustigere liedjes van het nieuwe album wordt er opgebouwd naar de meer ritmische en dansbare nummers. Onder de hoogtepunten vallen het stille 'Lise' en het haast scheppende 'Er is'. Die laatste lijkt een mooie vertegenwoordiger voor de muzikaliteit van haar nieuwe album Het is: een dynamische opbouw, veel meerstemmige melodieuze zanglijnen en ruimte voor instrumentale fragmenten. De nieuwe liedjes lijken door kleine details, zang effecten en bijgeluidjes, meer gelaagd dan de oudere.

Toch blijven deze vergelijkingen relatief want ook 'De Stad', een liedje van de eerste plaat, heeft live die gelaagdheid. Dit nummer toont evenals het nieuwe 'Nee joh' en 'In het echt' de andere kant van De Visser: een strakke groove die door bas en drums wordt neergezet en Eefje die hier met haar woorden tussendoor speelt. Het mystieke 'Ongeveer' komt minder goed over als op de plaat door gebrek aan diepgang. Ten slotte brengt de toegift alles samen: oud en nieuw, stil en hard. De Visser maakt indruk met 'Schotland' en sluit dansend af met het inmiddels al gouden oude 'Hartslag'.

Eefje de Visser weet haar nummers met overtuiging en intensiteit te brengen en dat ook nog eens in haar eigen taal. Daarmee is ze een fris Nederlands (Utrechts) product, dat een mooie kleur aan het muzieklandschap van ons kikkerlandje toevoegt. Nieuwsgierigheid naar wat deze plaat nog gaat uithalen overheerst.


Gezien: Eefje de Visser, vrijdag 18 oktober 2013 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht