CONCERT
The Luyas, Le Guess Who?, Tivoli de Helling, 2 december 2012
MUZIEK
Indiepop is een te makkelijke omschrijving voor de muziek van The Luyas. De band uit Montreal combineert droompop, neoklassiek, psychedelica, subtiele beats, elektronica, experiment en fluisterzang tot een eigenzinnige mix die eigenlijk niet onder één noemer te vangen is. Afgelopen oktober verscheen hun derde album Animator, waarop de verschillende invloeden zijn verwerkt tot een bijzonder geheel. Daarmee hebben ze hun beste werk tot nu toe afgeleverd.
PLUS
Zangeres Jessie Stein bespeelt behalve gitaar een door Yuri Landman ontwikkelde moodswinger, een twaalfsnarige elektrische zither. Daarnaast gebruikt de band keyboards, wurlitzer, koperinstrumenten en een lapsteel om het complexe geluid van Animator naar het podium te vertalen. Een prominente rol is daarbij weggelegd voor drummer Mark Wheaton, die met zijn inventieve spel een constante factor is in de afwisselende nummers van de band. De feeërieke zang met veel galm van Stein geeft het verfijnde geluid van de band een dreampop-tintje.
MIN
Dat The Luyas niet bang is om te experimenteren, blijkt wel uit de nummers op Animator. De band verloochent zichzelf niet en speelt een deel van de meer experimentele nummers ook live. Doordat die echter vrij aan het begin van de set komen, valt het optreden even dood. The Luyas is geen band met een ‘wow’-ervaring. Als je koud binnen bent, duurt het even voordat je begrijpt wat er gebeurt. Dat er nog niet zo veel mensen zijn, wat deels komt omdat ze de eerste band in De Helling zijn die avond, helpt dan niet. De Canadezen hebben even nodig om te bekomen van de geringe opkomst. Dat lukt pas echt in het tweede deel van het optreden, als ook De Helling voller wordt. De band laat dan wat meer psychedelische invloeden in de nummers toe en lijkt daardoor meer op zijn gemak.
CONCLUSIE
Niet veel bezoekers zullen het gezien hebben, maar het beeld dat na het optreden het meest blijft hangen, is Jessie Stein die haast angstig de lege Helling inkijkt. Die lastige start weet de band zich pas in het tweede deel van het optreden van zich af te schudden. Hoewel een schema met The Luyas, Sharon van Etten en Destroyer (die na hen spelen) inhoudelijk heel logisch is, had de band waarschijnlijk beter in een andere zaal of op een andere plek in het programma kunnen staan. De fanbasis van The Luyas is nu nog te klein voor De Helling.
CIJFER
7
#LGW12: The Luyas vecht tegen een lege zaal
Vijftal uit Montreal lijkt pas in het tweede deel op zijn gemak
Ai. Zangeres/gitariste Jessie Stein van The Luyas kijkt De Helling in als een verschrikt konijn dat gevangen is in de koplampen van een auto. Vijftien minuten voordat de band op moet, zijn de deuren van de zaal pas opengegaan, en veel bezoekers bevinden zich nog op één van de andere festivallocaties. Voor de vijf Canadezen de lastige taak om deze avond te openen voor slechts circa twintig bezoekers. Gelukkig voor hen wordt De Helling gedurende het optreden steeds voller. En dat helpt.