Spinvis zet alles in en wint de thuiswedstrijd

Maar het spettert nergens

Tekst: Natasja ter Voert / Foto's: David Eerdmans ,

Tien jaar na debuutalbum Spinvis is het tijd voor een clubtour in het kader van laatste succesalbum Tot Ziens, Justine Keller. Deze wordt afgetrapt met de officiële albumpresentatie in thuisstad Utrecht, waar een overtuigende thuiswedstrijd gespeeld wordt.

Maar het spettert nergens

Het is alweer even geleden dat Erik de Jong, oftewel Spinvis, met zijn nu voorlaatste eigen nieuwe album Dagen van Gras, Dagen van Stro (2005) kwam. Het was tijd, en dus is er nu Tot Ziens, Justine Keller. Hierop wordt wederom gedemonstreerd dat de geboren en getogen Utrechtenaar een ware woordkunstenaar is. Waar hij zelf vanavond in Tivoli zegt zijn zeven jaar in Overvecht echt geen prestatie te vinden, is het naar deze wijk vernoemde 'Overvecht' dat zeker wel. 'Dan wordt het stil / zeker / maar er is nog wat tijd', zingt hij. Een mobieltje gaat precies op tijd af. Jammer, maar het publiek is dankbaar voor de tijd die het nog gegund is met de prima op elkaar ingespeelde band.

Toegegeven, van zijn energieke podiumpresentatie moet Spinvis het niet hebben. Alhoewel er zichtbaar genoten wordt, meer dan de voorgaande zaterdag op het Crossing Border festival, spettert het nergens. Daar komt het stil genietende publiek vanavond dan ook gelukkig niet voor, want dat wil luisteren en zachtjes meezingen. Het nieuwe album is al een tijdje uit en dus gaat dat meezingen vrij aardig. Nieuwe krakers als 'Oostende', 'Heel Goed Nieuws', en het van een doffe beat voorziene 'Club Insomnia' worden dan inmiddels ook bijna net zo enthousiast ontvangen als het van Spinvis (2000) afkomstige 'Ronnie Gaat Naar Huis' en 'Voor Ik Vergeet'.

Zo aan het begin van de clubtour is een bijkomend voordeel dat de inleidende praatjes, grapjes, en bruggetjes tussen de nummers nog niet bekend zijn. Het gevatte 'ja, Ronnie is dus intussen wel thuis' dat 'Ronnie Knipt Zijn Haar' inluidt zal hoogstwaarschijnlijk snel een vaste opmerking blijken. Als de kwaliteit van het samenspel tussen de muzikanten ook van eenzelfde constante kwaliteit zal blijken, zullen de liefhebbers hier echter geen problemen mee hebben. Toetsen, percussie en gitaren, maar ook de cello en een zingende zaag worden bespeeld.

Wanneer het prachtige 'Kom Terug' het deel van het optreden voor de toegift verrassend dansbaar afsluit met mooie kernzin 'reis ver, drink wijn / denk na, lach hard / duik diep, kom terug', denkt het publiek voornamelijk dat laatste: 'kom terug'. Dat gebeurt, waarna klassieke pareltjes 'Bagagedrager', 'Ik Wil Alleen Maar Zwemmen', en 'Wespen op de Appeltaart' op de valreep ook op enthousiaste reacties mogen rekenen. Deze thuiswedstrijd is, overduidelijk, gewonnen.

Gezien: Spinvis, 23 november 2011 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht