Onder de bandnaam The Original Fanclub heeft Joop Nolles in mei in eigen beheer een nieuwe plaat uitgebracht. De Utrechtse singer-songwriter maakt naar eigen zeggen "avontuurlijke en eigenzinnige" muziek. De vraag is wat hij daarmee bedoelt. Na een groot aantal luisterbeurten is duidelijk dat zijn muziekstijl zich niet gemakkelijk laat omschrijven. Experimentele, arty-farty singer-songwriterpop komt nog het meest in de buurt. Eigenzinnig is deze plaat dan ook zeker te noemen. Maar maakt Nolles op zijn nieuwe plaat No Noise Low gebruik van een uniek stemgeluid? Heeft hij een wervelende band achter zich of zijn de songteksten inspirerend? Helaas: niets van dat al. 

Zeker, er zijn ook positieve dingen over dit album te zeggen: de baspartijen zijn zeer aanstekelijk en klinken goed uitgebalanceerd. Ook wordt er regelmatig een leuk orgeltje van zolder gehaald waardoor er een prettige sfeer wordt neergezet. Twee nummers op de plaat, 'The Original' en 'Don’t Think Twice', worden veelbelovend sterk ingezet.

Helaas beklijven deze positieve onderdelen niet. Nolles zingt met grote regelmaat vals of doet er erg lang over om tot een zuivere noot te komen. Dat kun je als ‘eigenzinnig’ zien, maar ook als uiterst irritant. De door Nolles bezongen ‘wall of sound’ ligt niet prettig in het gehoor en zorgt voor een onbehaaglijk gevoel. Als de instrumenten aanzwellen in een vals hoogtepunt zou je haast denken dat de singer-songwriter het expres doet.

Ook zijn de songteksten van een matig niveau. Nolles lijkt het rijmwoordenboek erbij te hebben gepakt. Denk aan lyrics van het caliber “While the trees are blowing” en “Tell me when the flowers are growing”. Tja, Nolles mag dat als avontuurlijk betitelen, maar dit overstijgt het niveau van een standaard top-40-band helaas niet. Tel daarbij op dat het Engels duidelijk niet Nolles’ moedertaal is –de uitkomst van deze som is een plaat die in de huiskamer niet prettig overkomt.

Wat Joop Nolles met deze plaat moet doen, is de kroegen induiken. Live, onder het genot van een drankje en een illegaal sigaretje komt deze slepende muziek het beste tot zijn recht. Een enigszins gedrogeerd publiek zal bovenstaande minpunten wellicht nog door de vingers kunnen zien.