De jonge Hilversumse pianorockband speelde afgelopen winter al meerdere malen met Destine en MakeBelieve. Nu gaan ze vele Nederlandse festivals af en bereiden ze zich langzaamaan voor op eind september. Dan presenteert Only Seven Left namelijk zijn eerste cd, It Was All A Dream, in Tivoli de Helling.
“De plaat is al een tijdje af, tien liedjes staan erop”, vertelt gitarist Jochem Winterwerp in de huiskamer van het zogenaamde Only Seven Left HeadQuarters, oftewel, de woning van hem en drummer Bram de Wijs. Een poster van het vijftal siert de muur, plastic boxen vol bandshirtjes en EP’s staan bij het raam. Aan de eettafel vertellen Jochem, Bram en toetsenist Roderick Knijnenburg over hun nieuwe plaat. “Vier nummers daarvan zijn al eerder uitgekomen, tijdens onze tour met Destine. We wilden toch iets hebben voor de fans, dus besloten we een EP’tje uit te brengen. Het had geen nut om onze cd toen al uit te laten komen, die was in het niet gevallen bij Destine.”
Eén van die eerder uitgekomen nummers is ‘Wake Up Call’, nu al met enige regelmaat op TMF te zien en favoriet tijdens liveshows. Jochem laat op zijn laptop een filmpje zien van de afgelopen editie van Torenpop. Het, voornamelijk vrouwelijke, publiek zingt alle teksten luidkeels mee. “Kippenvel, echt bizar”, omschrijft Roderick het spelen van dit liedje. Toch heeft hij zelf een andere favoriet op It Was All A Dream, namelijk ‘The Moonlight Sky’: “Dat nummer is wat harder, dan kun je meteen lekker knallen en losgaan op het podium.”
Op 24 september presenteren de vijf jongens hun debuutplaat in De Helling. Over eventuele gastartiesten en voorprogramma’s willen Bram, Roderick en Jochem nog niets loslaten, en ook de titel van hun in augustus uit te komen single is strikt geheim. Wel willen ze wat meer vertellen over de bijbehorende clip die ze hiervoor in gedachten hebben: “Het wordt grappig en luchtig. We hebben een beetje een boybandimago en in de video willen we daar de draak mee steken.”
Waar dat imago vandaan komt is niet heel moeilijk te raden: de jongens dragen hippe polo’tjes en kleurige v-halsshirtjes, hebben allemaal een gelikt kapsel met lok voor de ogen (puur toeval, volgens Bram) en hordes gillende fans bezoeken hun optredens. Deze hebben ze voor een deel te danken aan de Tinadag. Aan het einde van hun optreden in 2007 op dit meisjeswalhalla riep Jochem ‘voeg ons toe op Hyves!’ En dat deden ze, met duizenden tegelijk. En bij contact via internet blijft het niet: Roderick ontving met zijn verjaardag negentig kaartjes per post, en bedankte iedereen persoonlijk. “Ik heb ze allemaal opgezocht op Hyves en een bedankje gestuurd. Eén op één antwoord geven werkt en we vragen meteen of ze een volgend showtje weer komen kijken.”
Bram vult aan: “Tijdens onze tour met Destine in de winter stonden er om 11 uur ’s ochtends al mensen in de kou te wachten. Als ze dat allemaal voor ons overhebben, zijn dit soort dingen een kleine moeite. We vinden het zelf ook leuk om te doen. Wel moet je afstand houden en zorgen dat het niet te persoonlijk wordt, maar zo lang fans het beste met je voor hebben is alles goed. Daarnaast is het de beste reclame: zakelijke contacten zien hoe trouw de fans zijn. We zijn ze er echt dankbaar voor. We zijn de best bereikbare band van Nederland. Op Twitter en Hyves sturen we altijd een berichtje terug, dat is waarom ze ook terugkomen.”
Opvallend is hoeveel de jongens overhebben voor hun band. Roderick: “Only Seven Left gaat gewoon voor alles. Binnenkort wordt m’n vader 60 en op de dag dat hij dat viert moeten we spelen. Dat gaat dan voor, maar hij gunt het me wel van harte. Tijdens de Destine-tour heb ik gespeeld met 40 graden koorts. Als je begint te spelen vergeet je alles. Voor Hinne (Winterwerp, bassist, red.) is het wel afzien. Hij zit nu in havo 4 en in de kleedkamer of op de terugreis is hij vaak aan het leren. Gelukkig is zijn school welwillend.” Volgens Bram is het spelen in een band voor de sociale contacten ook funest: “Maar ja, je kan niet half in een band spelen. Najaar 2008 kwam Bart (van Dalen, zanger en gitarist, red.) erbij en hebben we dat ook met elkaar afgesproken, iedereen in Only Seven Left denk er zo over. Je moet er gewoon alles voor aan de kant zetten.”