Wegdommelen met Moi, le voisin

Utrechts viertal heeft op Gort vier oudere nummers opnieuw opgenomen

Tekst: Kevin Kosterman ,

Het Utrechtse viertal Moi, le voison heeft in afwachting van hun derde album een EP uitgebracht met vier opnieuw opgenomen nummers van het debuutalbum Viola. De band viel eerder op door haar eigenzinnige combinatie van folk en gitaarpop. Een combinatie die de band echter op Gort deels loslaat.

Utrechts viertal heeft op Gort vier oudere nummers opnieuw opgenomen

Ergens tussen Neutral Milk Hotel, Jacques Brel en Pavement, of Bonnie 'Prince' Billy die jamt met een groep Franse straatmuzikanten. De omschrijving die te vinden is op de website van het Utrechtse Moi, le voisin zegt eigenlijk weinig. Toch benieuwd gaat de mini-cd (je kent ze misschien nog wel uit de jaren negentig) van de band in de speler.

Het viertal is bezig met de opnames voor het derde album, Dis. De EP Gort is dan ook een tussendoortje dat vier nummers van het debuutalbum Viola bevat. Alle liedjes zijn opnieuw gearrangeerd en ingespeeld door de huidige bezetting van de band. Wie Idiots, het vorige album van Moi, le voisin, heeft beluisterd, kent de band van een bijzondere mix van folk en gitaarpop. Opvallend is dat het geluid op Gort bijna niet meer wegheeft van folk. De liedjes zijn kaal gearrangeerd. Akoestisch gitaarspel overheerst en wordt spaarzaam aangevuld door de cello van Lot Broos, wat piano en een enkele noot van de accordeon van frontman Benjamin van Vliet. Hierdoor heeft de EP een geluid dat lichtelijk afwijkt van eerdere releases van Moi, le voisin. Wat gebleven is, is de mooie samenzang.

Het tokkelende begin van ‘Raincoat’ pakt de luisteraar meteen, maar gedurende het nummer begin je toch een beetje te zweven. Dat zwevende gevoel blijft vervolgens hangen tijdens ‘Wake Up Tired‘ en ‘Sailing’. Het zorgt voor een heerlijk geluid waarbij je eigenlijk vooral in het gras wil liggen en op de achtergrond deze heerlijke deuntjes wil horen.

De zang van Van Vliet is een typisch Nederlands zanggeluid dat we bijvoorbeeld kennen van Racoonzanger Bart van der Weide: het best te omschrijven als met dichtgedrukte neus zingen. Soms kan dat goed uitpakken, zoals bij Racoon, maar ook bijvoorbeeld bij het vorige album van Moi, le voisin. Door het wegvallen van het duidelijke folk-element in de muziek, is de zang echter te nadrukkelijk aanwezig. Desondanks is de  EP toch een heerlijk plaatje om zo aan het einde van de zomer bij weg te dommelen.

Gort is uitgebracht in een zeer gelimiteerde handgemaakte oplage (45 stuks) die te bestellen is via Bandcamp.