XMH begon ooit op een talent stage van Summer Darkness en is nu, vier jaar later,  gepromoveerd tot de grote Tivoli-zaal. Hoewel het nog vroeg is voor een derde festivaldag is er toch aardig wat publiek. De meeste aanwezigen moeten nog even de slaap uit de ogen wrijven, maar XMH is niet van plan om ze stil te laten staan: "We gaan er een feestje van maken", beloven ze enthousiast.

De dark electro-act XMH werd opgericht na het horen van de muziek van Hocico. Net als de Mexicanen komt ook XMH niet uit een plaats waar je je direct een bruisende gothicscene bij voorstelt, namelijk uit het vissersstadje Vlissingen. Denkend aan Zeeland, denk ik vooral aan koorzang: een uitstekende voedingsbodem voor een gefrustreerde jeugd.

Vooral zanger Benjamin lijkt daar nog steeds last van te hebben. Als een woeste zeebonk stampt hij over het podium en schreeuwt duizend bommen en granaten over zijn teenage angst. Dat hij van koorzang weinig moet hebben, moge duidelijk zijn getuige het hitje 'Rape your God'. Ook is het erg duidelijk dat hij goed heeft gekeken naar Maxim van The Prodigy. Grote gebaren als het wegdraaien van de pupillen worden niet geschuwd, maar het gaat wel behoorlijk irriteren als je de hele tijd met dat trucje wordt geconfronteerd.

Hoewel de Zeeuwen al voor de vierde keer op het festival spelen, hebben ze ook nu weer iets nieuws in petto, want XMH lijkt achtergrondzangeressen te verslijten als Spinal Tap drummers. De nieuwste zangeres/toetseniste, Isa Garcia, introduceerde zichzelf al sterk in een lokaal tv-interview. Op de vraag wat zij nou in de nieuwe videoclip doet, antwoordde ze: “Euh niks, hehe. Ik ben aanwezig.” Met enige ironie natuurlijk, maar uit haar podiumperformance blijkt dat er echt niet veel meer in zit dan een beetje meeknikken vanachter haar synth.

Ook Pieter Sperling, die staat opgesteld achter een mengpaneel, laptop en synth, gebruikt zijn instrumenten alleen om een beetje op te leunen, al knikt hij wel wat enthousiaster mee. Eigenlijk wordt alleen de laptop tijdens het optreden gebruikt. Tot tweemaal toe valt het geluid uit en verzamelt het drietal zich om te kijken of het ding er mee opgehouden is. Het optreden kan beide keren voortgezet worden, maar het haalt er wel enorm de vaart uit.

De tweede keer lijkt de band de moed in de schoenen te zinken. Het beloofde feest zit er vandaag niet echt in. Toch laat de band horen dat de potentie er is: de tracks zijn uitstekend geproduceerd, maar zijn wel heel erg duidelijk gestoeld op voorbeelden als Suicide Commando, Grendel en het eerder genoemde Hocico. Qua zang mag er meer met distortion gewerkt worden en ook de aanwezigheid van Isa, die tegen het einde van de set laat horen over een goede stem te beschikken, mag meer benut worden. Er moet dus nog wel wat gebeuren om ook in een grote zaal een feestje te kunnen bouwen. De gage van vandaag mag in ieder geval besteed worden aan een stabieler apparaat voor de backingtrack.

Gezien: XMH, zondag 15 augustus @ Tivoli Oudegracht