Het Domplein is het spirituele hart van Summer Darkness. Niet alleen omdat de Domtoren met zijn 112 meter en 32 centimeter als ideale blikvanger fungeert, maar ook omdat de meest interessante podia van dit festival zich op deze historische plek bevinden. De gotische Domkerk is al jarenlang de perfecte locatie voor unieke concerten (Estampie, Sieben, dit jaar Brendan Perry) en het gratis toegankelijke buitenpodium is de ideale plek voor de Utrechtse bevolking om kennis te maken met dit visueel buitengewoon aantrekkelijke evenement.

De Nederlandse folkband Orfeo staat dit jaar maar liefst twee keer geprogrammeerd op het Domplein. Samen met verwante bands als Kelten Zonder Grenzen en Ball Noir nemen zij een niet onaanzienlijk deel van de SD-programmering voor hun rekening, en dat is geen verkeerde keuze. Hun instrumentale folkmuziek met zowel metal- als klassieke invloeden is makkelijk te verhapstukken. De sympathieke uitstraling van de bandleden versterkt alleen maar het vermoeden dat gothics eigenlijk gewoon de nieuwe hippies zijn. Onder een heerlijk zonnetje presenteren de leden van Orfeo hun debuut-Cd 'Inferno' aan het grote publiek . Hun folk-variant is een mengeling van Britse jaren ‘70-folk (Caravan, Magna Carta) en hedendaagse folkbands (Hedningarna, Espers). Met hun afwijkende instrumentarium (o.a. harp, dwarsfluit en twee draailieren) weten zij op het podium een sfeer te creëren die enerzijds terug grijpt naar de Middeleeuwen, maar door subtiel toegevoegde metal-injecties stevig met beide benen in het heden staat.

Orfeo speelt zogenaamde balfolk. Muziek die het best op een bal tot zijn recht komt en daar moet natuurlijk gedanst worden. Of het nu een wals is, een bourree of een mazurka; Orfeo weet er wel raad mee en, tot verbazing van de argeloze bezoeker, een groot deel van het publiek blijkbaar ook. Het ene moment dansen de fans in paartjes als verliefde vlinders rondom een kaarsvlam, het andere moment verplaatsen zij zich en masse in een middeleeuwse polonaise door het publiek om vervolgens voor het podium in een grote tovercirkel helemaal loos te gaan. 

Ondanks de enthousiaste reacties van het publiek hebben de leden van Orfeo nog wel wat huiswerk te doen. Hun muziek klinkt soms wel erg braaf, en de aankondigingen van harpiste Lies zijn erg schattig maar ook een beetje knullig. Gelukkig belooft gitarist Marco op de site dat hij zijn metalinvloeden (hij speelt ook in metalband Eria d'Or) nog meer in de muziek van Orfeo zal integreren. Een goede zaak, want daarvan gaat deze band alleen maar energieker klinken. Grote kans dat hun fans de komende edities de klinkers uit het Domplein zullen dansen.

Orfeo bewijst met dit optreden de toegevoegde waarde van het buitenpodium, en het is te hopen dat de gemeente Utrecht de plannen om het middenschip tussen de Domkerk en de Domtoren te herstellen in een heel grote ijskast parkeert. Onze raadsleden klagen immers steen en been over een chronisch gebrek aan financiële middelen. In dit geval zou dat wel eens een geschenk uit de hemel kunnen zijn.

Gezien: Orfeo, vrijdag 13 augustus 2010 @ Domplein