SD 2010: Allerseelen hypnotiseert slechts gedeelte van Tivoli-publiek

Duistere, voortdreunende folk uit Oostenrijk

Tekst: Arnold le Fèbre / Foto's: Juri Hiensch ,

Allerseelen is het project van de Oostenrijker Gerhard Hallstatt, die zijn muziek zelf omschrijft als ‘electronic folklore’. Interessant. Maar hoe klinkt dat in de praktijk? Het publiek in Tivoli de Helling kon dat zondagmiddag met eigen oren ervaren. En om alvast een tipje van de conclusie op te lichten: het was hypnotiserend, maar wel enigszins eentonig.

Duistere, voortdreunende folk uit Oostenrijk

Allerseelen is sinds eind jaren tachtig actief in het industrial- en ‘apocalyptic folk’-genre. De door Oostenrijker Gerhard Hallstatt opgerichte formatie heeft inmiddels een behoorlijk lijvig oeuvre opgebouwd én een fikse schare fans.

De muziek van Allerseelen laat zich lastig onder één noemer scharen. Hallstat laat zich net zo makkelijk inspireren door beukende industrial en lieflijke neofolkliedjes als metal. Voor zijn songteksten put hij inspiratie uit allerhande occulte teksten, waarbij hij een bijzondere fascinatie aan de dag legt voor het Derde Rijk en de theorieën van onder anderen Friedrich Nietzsche, Ernst Jünger, Carl Jung en Julius Evola.
  
Dit klinkt misschien allemaal heel omineus en vervaarlijk, maar zo op het podium in Tivoli kwam Gerhard Hallstatt best aimabel over. Hij werd live bijgestaan door percussionist Axel Menz van Hekate en de Duitse bassist Marcel P. (Svarrogh, Sagittarius, Miel Noir, Die Weisse Rose).

Allerseelen opende met ‘Mit fester Hand’, gevolgd door onder andere ‘Feuersalamander’, ‘Löwin’, ‘Edelweiss’, ‘Kamerad’, ‘Sturmlied’ en ‘Flamme’. Hypnotiserend voortdreunende, duistere mantra’s, met een af en toe opduikende vioolsample, flarden van volksdeuntjes en zelfs wat jazzy accenten.

Hoewel Hallstatt bronstig en praatzingend over het podium stapte, bassist Marcel de meest stoere rockposes aannam en Menz enthousiast op zijn trommel roffelde (en een enkele keer op de gong naast hem) en aan de knopjes draaide, leken alle nummers (inclusief de weinig dynamische zang) erg veel op elkaar en werd het na een minuutje of twintig behoorlijk eentonig.

Misschien was het nog te vroeg voor uw razende Summer Darkness-reporter of wellicht lukte het me niet om me over te geven aan de bedwelmende cadans van Allerseelen, maar de vonk wilde niet overspringen. De fans vooraan hadden het prima naar hun zin, maar aan de zijkanten verlieten steeds meer mensen de zaal. Het enige echt onverwachte was het einde: klaarblijkelijk werd er vanuit de coulissen geroepen dat de band moest ophouden, waarop Hallstatt zich direct enigszins verlegen tot het publiek wendde: “We have to stop now. Good afternoon.” Om vervolgens samen met de overige bandleden stilletjes van het podium te stappen.


Gezien: Allerseelen, zaterdag 14 augustus 2010 @ Tivoli de Helling