Ter gelegenheid van de nieuwe plaat wordt het theater vanavond ingeruild voor een - voorheen rokerig - zaaltje waar het dertig jaar geleden allemaal begon. Dinsdagavond speelden Boeijen en band een thuiswedstrijd in een uitverkocht Doornroosje en vanavond staan ze in een voor driekwart gevuld Tivoli. Frank Boeijen wordt deze avond bijgestaan door toetsenist Ton Snijders, bassist Charles Nagtzaam, gitarist Ger Hoeijmakers en drummer Martin de Wagter.

In een zaal vol met opgewonden dertig- en veertigplussers wordt de show geopend met de klassiekers ‘Taal Van De Tijd’ en ‘Hier Komt De Storm’, waarna met ‘Morgen Is Het Dinsdag’ (verwijzing naar oude hit ‘Verjaardagsfeest’) de eerste song van het nieuwe album ten gehore wordt gebracht. Een ingetogen nummer met een traag tempo, dat compleet aangekleed wordt met het warme, zwoele stemgeluid van Boeijen. Toch komt het liedje niet helemaal tot zijn recht in de rumoerige zaal. Iets wat later een terugkerend probleem zal blijken.

Hoewel in totaal zo’n vijf nummers van het nieuwe album voorbij komen, ligt het zwaartepunt vanavond op de oude werken. Er wordt in Tivoli vooral ingezet op sfeer en het bouwen van feest en minder op een ambiance van intimiteit en sereniteit waarin de nummers van het album ‘Camera’ nu juist zo goed zouden gedijen. Voor deze beleving worden we indirect naar het theater doorverwezen.

De band speelt losjes en met gemak. Maar wat wil je met zo’n gezamenlijke speeltijd en ervaring op de bühne. Uitzondering vormt nieuw bandlid Martin de Wagter op drums, die een prima toevoeging op het geheel vormt en de gemiddelde bandleeftijd wat naar beneden weet bij te stellen.

Na een uitgebalanceerde afwisseling van jaren tachtig en nieuw materiaal is het tijd voor meezingen en meedeinen, zo moet Boeijen hebben gedacht. Wanneer de muzikale intro van ‘Heb Me Lief’ door de band wordt ingezet, begint het publiek direct te zingen. Boeijen ziet het even lachend aan en zet daarna zelf in. Na een uitgebreide uitvoering van het nummer verlaten de heren het podium, om vervolgens met toegift ‘Kronenburger Park’ terug te keren.

Ook hier krijgt het publiek volop de ruimte voor eigen inbreng, met samenzang en handen in de lucht als gevolg. Dit alles versterkt het TROS Muziekfeest-gehalte aanzienlijk. Van midden jaren tachtig gaan we tot slot naar de negentiger jaren. Met het nummer ‘Paradijs’ en bijbehorend ‘Pa-pa-pa-paaaaa’ wordt de avond hoopvol (tekstueel gezien) afgesloten.

De keuze voor de paar meezingers in het optreden is begrijpelijk in een setting als deze, maar wie de muziek van Boeijen en co. echt wil ervaren en de schoonheid ervan wil ondervinden, zal zich volgend jaar richting het theater moeten bewegen. Want gelukkig volgt een toernee in Nederland en België, hopelijk zonder kletsende buren en handjes in de lucht.

Gezien: Frank Boeijen, zaterdag 14 november 2009 @ Tivoli