Vier jaar geleden denderde Aestrid met hun overweldigende debuutalbum 'In d’esprit Pornographique' bijna vanuit het niets de Utrechtse muziekscene binnen. Na een aantal intense live shows leek de band een mooie toekomst tegemoet te gaan. Maar frontman Bo Menning wilde verder. Sinds eind 2006 heeft hij gewerkt aan de opvolger van het succesvolle debuut. Dat was een proces van vallen en opstaan waarbij hij op minimaal één moment weer helemaal opnieuw is begonnen. Om de laatste stap naar een afgerond album te maken heeft hij de hulp ingeroepen van Marco Migliari, producer in de Real World Studios van Peter Gabriel. Na een eerste bezoek in augustus was nog één nummer niet af. In oktober reisde hij opnieuw af naar Engeland om dat laatste nummer af te mixen. In een kort dagboek schetst Menning hoe hij die laatste trip heeft beleefd.
 

Dagboek oktober 2009
In augustus reisde ik in mijn eentje af naar Box, Engeland, met alles dat mij de laatste vier jaar heeft bezig gehouden op twee harddisks. Ik had geen idee wat ik kon verwachten. Het vele contact via email met Marco Migliari (Massive Attack, Peter Gabriel, Crowded House) voelde al snel als een hechte vriendschap, meer dan een zakelijke studio relatie. Ik was weg van wat hij kon en hij van mijn muziek. Beter heb ik me niet kunnen wensen. Anderhalf jaar geleden droomden Joost (Oskamp van o.a. Taxi To The Ocean, red.) en ik ervan om ooit naar de Real World Studios te gaan om daar met onze muziek bezig te zijn. Joost waagde de stap naar LA, wat mij aanmoedigde om hetzelfde te doen maar dan in Engeland. Nu ging ik terug om het laatste nummer (van het album, red.) te mixen en Joost de plek te laten zien die zo mooi en fijn is.  


Dag 1 Aankomst
Met een paar uur slaap in ons lijf vertrokken we ‘s ochtends om zes uur vanaf Rotterdam per trein om na een kleine twee uur op Brussel over te stappen op de trein richting hartje Londen. Eenmaal aangekomen in deze bruisende heksenketel vind ik het weer heel fijn om hier te zijn. Joost vindt het geweldig, deze stad. Er is zoveel gaande. Een stevig ontbijt doet ons goed en we stappen door naar Denmarkstreet. Een straatje van 150 meter met tien gitaarwinkels met de meest waanzinnige gitaren; het is absurd. Het is een overkill en we besluiten al snel om de rust op te zoeken. We vinden de rust in Hyde Park en Kensington Gardens en praten veel over hoe we onze toekomst zien met allebei een album op zak waar we ons helemaal voor gegeven hebben. Is het wel genoeg? Weten we wel wat we aan het doen zijn? Ik heb er af en toe geen idee meer van namelijk. Het is een lange periode geweest deze vier jaar en soms te lang...


Dag 2 Studio
De volgende dag gaan we vroeg in de ochtend naar Paddington Station. Een mooi, oud en vooral groot station waar veel treinen vertrekken in alle windrichtingen. Wij gaan naar Box, vlakbij Bath, waar we met open armen worden ontvangen door Marco. Een kop thee en aan de slag maar met de track die ‘Mirror’ heet. In augustus wilde ik dit nummer al mixen maar het voelde ergens niet goed. Dus besloot ik om de helft van het nummer te wissen en terug te gaan naar de basis ervan. Soms heb ik dat heel erg nodig. Waar de helft van het album wat groots zal klinken heeft ‘Mirror’ een donkerder en akoestischer geluid gekregen. Met het mixen zit ik normaal overal bovenop en wil ik controle en overzicht hebben, wat zeer vermoeiend is. Bij Marco kan ik eigenlijk alles laten gaan. Hij voelt precies waar het heen moet met een mix. Om 19:00 uur hebben we de juiste mix te pakken en gaan we eten. Alle maaltijden zijn hier goed, divers en gezond en worden bereid door de drie liefste Engelse vrouwen die ik ken.

Peter Gabriel weet heel goed hoe je een goede, inspirerende studio neerzet. Nu helpt het 250 jaar oude gebouw daar ook wel bij. Het zit in een prachtige groene vallei met mooie paden en beekjes die er doorheen kronkelen.
We lopen met Marco door de verschillende studio’s en onthouden de geur van de oude houten balken. Dit zal de plek zijn waar Joost en ik onze volgende platen gaan opnemen. Er is hier niets dat je ook maar enigszins stoort. Na een waanzinnige dag in Box stappen we moe en voldaan op de trein terug naar Londen.

Dag 3 Live optreden
De derde dag brengt een optreden in The Gallery Cafe in Bethnal Green, Londen. De hele dag kan ik aan niets anders denken en ben ik erg nerveus over wat men van het optreden gaat vinden. Een paar maanden geleden was ik daar per ongeluk terecht gekomen om wat te eten met mijn vriendin, die in Londen studeert. Die avond bleek er een singer-songwriter avond te zijn. Ik was verbaasd over de kwaliteit. De lat ligt daar zoveel hoger dan in Nederland, lijkt het. Later op die avond kwam ik in contact met wat mensen van het café en een optreden was snel geregeld. Mijn optreden verliep ok. Ik vond dat ik veel beter kon maar voor de eerste keer in een vreemd land spelen doet toch iets raars met je. Het is een begin en ik wil hier meer spelen.

Omdat het ook mijn verjaardag was namen een aantal vrienden mij mee naar een paar leuke interessante plekken. Naar kleine podia en clubs waar het allemaal gebeurt. Waar je speelt over een aan elkaar geknoopte p.a. installatie die verre van goed klinkt. Het is er smerig warm en het geluid is snoeihard maar wat een energie en wat een mensen. The place is packed. Dit wil ik ook, zegt Joost en ik knik instemmend met al mijn muziek die zich tegelijk in mijn hoofd afspeelt.

Op 25 november speelt Bo Menning solo tijdens Borra plugt uit in Theater Borra. Ook op het programma staan die avond O/M/A (project van Tom Meijer, voormalig zanger van Sheriff of Hong Kong) en Metro Mortale. Toegang is gratis!