Bij een vriendin hoorde ik de demo van Furistic. Ik zei niet: "Het is niet mijn genre.", vroeg niet of er iets anders aan mocht. Ik zat gewoon even te genieten, ook al werd er meegezongen. Even tevoren had ik zelf ook moeten zingen tijdens mijn Guitar Hero-ontmaagding. Hotel California, dat is wat ik zong. Ook niet mijn genre, maar af en toe suggereert mijn horoscoop terecht dat ik mijn hoofd eens uit mijn doos moet steken.
Welaan, Furistic klonk dus veel beter dan ik, het zal daarom zijn dat zij zaterdag 9 mei tijdens de Utrechtse editie van The Next Stage wel op het EKKO podium stonden en ik niet. Aangemoedigd door de aankondiging van mijn vriendin (slash vriendin van de band) dat ze waarschijnlijk wel eens konden gaan winnen, had ik op hun optreden gemikt. Tegen negen aanwezig, gelukkig nog een ander bandje kunnen meepakken, wat wel okee was. Maar Furistic was beter.
The Next Stage is een bandcompetitie, waarmee unsigned hypes zich in de picture kunnen spelen in gerenommeerde clubs. Het publiek stemt per sms op drie bands, dat zijn drie stemmen per verkocht kaartje, en de winnaar gaat door. Een vrij laagdrempelige manier voor bandjes om zich in de kijker te spelen. De kaartverkoop verliep soort van onder consignatie, dus eenieder moest al bij de kassa kleur bekennen. In de rij hoorde ik om me heen de naam Furistic al rondzingen. Het grappige aan talentenjachten en dergelijke is dat het voor een heel gemêleerd publiek zorgt. Opa's en aanbidders halen biertjes voor vriendinnetjes en muziekrecensenten. In mijn geval kwam dat goed uit.
Ik was namelijk een beetje chagrijnig dat ik op weg naar de EKKO moest constateren dat ik over het hoofd had gezien dat Kubus en Bang Bang gelijktijdig in de Helling stonden. Ik dacht dat ik niet zo'n heel leuke avond ging hebben, maar het tegenovergestelde bleek waar. Achteraf hoorde ik dat iemand in de Helling kapot was gegaan op ketamine. Nou, zo'n avond was het dus niet in de Ekko. Het was gezellig, vrolijk, druk, en dat al om negen uur. Het liep niet uit op een clanoorlog tussen aanhangers van verschillende bandjes. Integendeel, elke bezoeker moest per sms drie bandjes favoren. Wat je dan krijgt: fans van de ene band die fans van de andere band proberen in te palmen. Gelukkig was het één groot charme-offensief en werd er niet gedreigd of gechanteerd. Hooguit een beetje ruilhandel. Gezellig dus.
De sfeer kwam er wat mij betreft het beste in toen Furistic begon. Ze werden erg enthousiast onthaald, en de geestdrift werd niks minder door het optreden, wat ******* ossum was! De zangeres had een vorstelijke uitstraling, maar dan gek. Speelde fantastisch, sneller dan het licht vloog haar hand over de snaren (en haar voet over de pedalen). De bassist stond met beide benen stevig in het podium geplant. Hij bleek ook nog grillige tweede stemmen te kunnen doen. (Dàt, en de soundbites die de band spaarzaam gebruikt, maakten het geheel extra bijzonder). De drummer - ken je Animal van de Muppet Show? Nou dit was een jongeman met ontbloot bovenlijf, en zijn tepels wapperden woest op en neer. Op het ritme. Snel joh! En zijn hoofd, dat zou je moeten zien, dat straalde zo'n vrolijke energie uit, alsof hij het beste orgasme van zijn leven kreeg, maar dan het hele optreden lang. Ik heb nog nooit zo'n (aanstekelijk) blije muzikant gezien!
En de muziek, want ook daar gaat het om, die viel dan in de categorie power rock, een wat viezige woordgroep, maar wel dekkend. Immers, een gitaar, een bas, een drum en drie gekken die uptempo uithalen, doende denken aan System of a Down, Skunk Anansie, maar dan vooral Skin, Nina Hagen, en nog heel veel meer. Eerst en vooral doet Furistic denken aan ja, Furistic ja. En aan volgende optredens. Jammer genoeg zijn er op hunspace nog geen nieuwe optredens aangekondigd. Maar wij weten dat de winnaars, en Furistic won overtuigend, doorgaan naar Tivoli, op 12 juni om in de regiofinale van de provincie Utrecht te spelen!
De finale van The next Next Stage is 12 juni in Tivoli de Helling.
Column: Joris ziet Furistic
en weet, dit is goed
Bij een vriendin hoorde ik de demo van Furistic. Ik zei niet: "Het is niet mijn genre.", vroeg niet of er iets anders aan mocht. Ik zat gewoon even te genieten, ook al werd er meegezongen. Even tevoren had ik zelf ook moeten zingen tijdens mijn Guitar Hero-ontmaagding. Hotel California, dat is wat ik zong. Ook niet mijn genre, maar af en toe suggereert mijn horoscoop terecht dat ik mijn hoofd eens uit mijn doos moet steken.