Hatcham Social mag deze avond openen. Zanger Tobias Josef begroet de zaal met een summier ‘hi’ en begint meteen te spelen. De overige bandleden begeleiden hem daarin, maar wie naar Hatcham Social kijkt, kijkt vooral naar Finnigan Kid. Deze drummer verliet tenslotte Klaxons om zich volledig te kunnen richten op Hatcham Social. De drumpartijen zijn dan ook geweldig en strak, met zo’n precisie gespeeld dat hij, mede door zijn houding, bijna autistische trekjes vertoond.

De band zet een goede set neer, maar zou vaker een leuk riedeltje kunnen gebruiken zoals in het nummer 'Crocodile', waar de zaal meteen door opveert. Wellicht zijn de toetsen voor het gezelschap niet zo belangrijk, want de toetsenist staat gedurende de hele set eigenlijk in het donker...

Een goed half uur laten beginnen de vier heren en de dame van The Pains of Being Pure at Heart te spelen. Op het schema staat een uur ingepland, waardoor je als bezoeker benieuwd bent wat er gaat komen, aangezien de band slechts één album heeft gemaakt van een goed half uur.

De vijf Amerikanen, die muziek maken die zou passen bij het einde van de film ‘The Breakfast Club’ zijn voor de eerste keer in Nederland en dat vinden ze leuk. Blij staan ze deze avond op het podium te spelen en dat komt niet alleen omdat hun show is uitverkocht, maar ook omdat ze echt trots zijn op nummers die ze ten gehore mogen brengen.

De eerste drie nummers worden zonder pauze op het publiek afgevuurd en dat bevalt dat publiek goed, want ondanks het gebrek aan pauzes, wil dat publiek er toch echt telkens een applausje inpersen om hun waardering te uitten. Probleem deze avond is dat het geluid erg slecht is. De zangpartijen van Kip Berman en Peggy Wang zijn eigenlijk een tikje te zacht en ook de gitaarpartijen hadden net iets harder gemogen.

De pret zit er deze avond echter goed in en alhoewel Kip niet altijd even zuiver zingt, maken ook hier de strakke drumpartijen van Kurt Feldman een sterke indruk. Ook een geintje als ‘Kip means chicken in your country’ maakt vooral de band - en daardoor uiteindelijk de zaal - heel blij. Met een optreden van een ruim half uur, waaronder twee nieuwe nummers (Number 103 en Higher Than The Stars), verlaten we EKKO en voelen ons net zo blij alsof we het schoolgebouw van ‘The Breakfast Club’ verlaten.

Gezien: The Pains of Being Pure at Heart & Hatchem Social, zondag 7 juni 2009 @ EKKO