Het publiek blijkt vanavond bij binnenkomst in EKKO zeer gevarieerd. Terwijl de bezoekers van het eetcafé nog nagenieten van hun maaltijd druppelt het publiek van Dengue Fever al in. Jong, oud en natuurlijk ook behoorlijk wat Cambodjanen. Niet vreemd aangezien de hoofdact een psychedelische surfband is met een Cambodjaanse zangeres die in haar moedertaal Khmer zingt. Eerst is het echter de beurt aan het Utrechtse Paper Tiger dat niet geheel toevallig Cambodjaanse roots heeft.
Wat valt er nog te zeggen over Paper Tiger? De band is redelijk actief in de Utrechtse muziekscene en treedt regelmatig op. Vreemd genoeg heeft de band nog altijd geen heel groot publiek weten te vinden en zij toont vanavond wederom aan dat dit onterecht is. Paper Tiger draait om de frontmannen Chris Regtop en Témy Phem en hun manier van zingen, gitaar spelen en vooral de interactie tussen de beide heren. Eigenlijk klopt alles aan de indiepop met folkinvloeden van Paper Tiger; de sound van de band, de ontspannen podiumpresentatie, maar bovenal de chemie tussen Phem en Regtop. Hoewel de band muzikaal gezien een vreemde support act is voor Dengue Fever blijkt het toch een goede zet van EKKO. Phem is van Cambodjaanse afkomst en leerde de band via zijn ouders kennen. Het laatste nummer van Paper Tiger is dan ook een oud Cambodjaanse volksliedje, begeleid met bijpassende dans van Phems moeder, dat later overloopt in een stevig stukje punkrock. Al met al een leuk optreden van Paper Tiger dat in september ruim een maand gaat touren in Canada.
Na een klein half uurtje aan de bar van EKKO is het dan de beurt aan Dengue Fever. De band is op het eerste gezicht al een vreemde eend in de bijt vergeleken bij wat je meestal ziet op de diverse podia. Een gitarist met enorme baard, een toetsenist met snor en opapet die zo lijkt weggelopen bij Buena Vista Social Club en een enorme neger als bassist die constant de liefde lijkt te bedrijven met zijn bass. Voeg daarbij nog een mooie, Cambodjaanse diva als zangeres en het plaatje is compleet. Grappig, maar het belangrijkste blijft natuurlijk de muziek. Die weet vanaf het eerste nummer te verbazen.
De band maakt vanavond indruk met de strakke surfpop met daarbij de hypnotiserende zang van frontvrouw Ch'hom Nimol. Haar zang bevalt je of staat je juist meteen tegen. Soms is de muziek rustig en ingetogen en ligt de focus vooral op de zang, maar gelukkig krijgt ook de band de ruimte om zich in the picture te spelen. Dengue Fever is een prachtig voorbeeld van multiculturele samenwerking en dat allemaal door een reisje naar Cambodja waar de broers Holtzman (toetsenist en gitarist) Ch'hom Nimol ontdekten. Tegen het einde van de set van Dengue Fever begint de muziek wel wat eentonig te worden, maar al met al een zeer verrassend en goed optreden.
Gezien: Paper Tiger en Dengue Fever, vrijdag 19 juni 2009 @ EKKO