In Utrecht zijn we er inmiddels aan gewend dat tijdens de eerste week van augustus in het kader van Summer Darkness veel fraai uitgedoste goths door de binnenstad wandelen. Een aantal nieuwsgierige Utrechters zouden in die periode best wel een keer een optreden mee willen maken, maar weten vaak niet goed waar ze moeten beginnen. Een prima initiatief om deze mensen over de streep te trekken, zijn de optredens op het Domplein of in de Domkerk. Daar kan de gemiddelde leek gratis (of voor een luttel bedrag) diverse acts bewonderen die een cross-over maken tussen goth en ‘normale’ muziek, zoals folk en klassiek.
Dit jaar is de Domkerk exclusief gereserveerd voor de Engelsman Matt Howden. Deze begenadigde violist is al jarenlang een los/vast lid van de Engelse neofolk-band Sol Invictus en maakt onder de naam HaWthorn ook duoplaten met hun frontman Tony Wakeford. Vorig jaar gaf hij onder de naam Sieben een solo-optreden tijdens Summer Darkness en oogstte daarmee veel succes. Reden genoeg dus om hem dit jaar opnieuw uit te nodigen. Matt had daar beslist oren naar. Zeker toen hem gevraagd werd of hij dit keer in de Domkerk wilde spelen (en hij op Wikipedia had gecheckt of dat die prachtige kerk op het Domplein was).
De zeer schappelijke toegangsprijs van 5 euro zorgt ervoor dat de Domkerk goed gevuld is (een zeldzaamheid tegenwoordig) en dat er behoorlijk wat toeschouwers aanwezig zijn die niet aan de Summer Darkness-dresscode voldoen. Die krijgen, net als de vaste SD-gangers, meer dan waar voor hun geld, want Matt weet met zijn ontwapenende podiumpresentatie en prachtige vioolspel het ijs al gauw te breken. Net als Owen Pallett van Final Fantasy (12 augustus in Tivoli De Helling) speelt hij een stukje viool dat hij vervolgens samplet, om er daarna een nieuwe laag overheen te leggen. Daarbij schuwt hij het niet om zijn viool te slaan, er met zijn nagels overheen te krassen of het instrument met zijn kin te bespelen. Zo creëert hij een complete backingtrack die hij vervolgens inkleurt met zijn monotone stem (categorie Brendan Perry van Dead Can Dance) en zijn virtuoze vioolspel. Daarnaast springt hij regelmatig van het podium af om als een derwisj over de vloer te wervelen, waarbij het lijkt alsof hij zijn viool met de strijkstok doormidden wil zagen.
Ondanks deze bezielde voordracht, dreigt de eentonigheid tegen het einde van het concert toch een beetje toe te slaan. Het nadeel van zijn manier van werken is namelijk dat hij maar een beperkt aantal mogelijkheden heeft om geluiden te creëren en dat alle nummers min of meer hetzelfde zijn opgebouwd. Gelukkig zorgen zijn energieke podiumpresentatie en de melancholieke sfeer die hij met zijn viool weet te creëren ervoor dat hij uiteindelijk toch nog aan de goede kant van de streep belandt.
Omdat hij slechts gewapend is met een viool en een sampler, kan Howden tijdens het festival gemakkelijk op diverse locaties en tijdstippen optreden. Zo staat hij een dag later bijvoorbeeld geprogrammeerd op het Domplein, waar hij het wandelende publiek gratis en voor niets laat kennismaken met zijn grote talent. De violist heeft beloofd dat hij dan meer aandacht zal besteden aan het stevigere werk uit zijn repertoire. Hopelijk weet hij daarmee de nodige zieltjes te winnen voor de SD-editie van 2010.
Gezien: Sieben, vrijdag 7 augustus 2009 @ Domkerk