Bands op herhaling, het is een fenomeen dat ook bij niet-gothic festivals de kop opsteekt. Bij de namen in de kleinste lettertypes op het affiche van Summer Darkness staan genoeg debutanten, maar bij de grotere namen zien we toch wel (te) veel vertrouwde gasten.
Grendel bijvoorbeeld, staat nu al voor de derde keer in vier edities op het programma. En het is bepaald niet de meest overtuigende show van de drie, al ligt dat wellicht deels aan het vroege tijdstip en de goedgevulde zaal die zeker in de eerste helft van de show niet echt wil loskomen. De agressie die tijdens de show van 2006 vaak voelbaar was (ook dankzij de ranzige visuals die toen nog werden gebruikt) komt deze keer minder hard aan. Misschien is het tijd voor vers Nederlands bloed op het programma? Het aanbod is er.
Rotersand is wél verdiend terug in Tivoli, na de doorbraak van twee jaar terug in dezelfde zaal als opwarmer voor VNV Nation. De boomlange zanger Rascal Nikov is oprecht blij weer hier te staan en die liefde wordt wel beantwoord, maar niet zo snel als die vorige keer. Misschien ligt het aan Nikovs gevoel voor humor. Als de zaal gretig reageert op 'Are you ready for some real heavy industrial shit?' hangt de zanger doodleuk een akoestische gitaar om. Zullen we afspreken dat EBM-bands geen ballads meer mogen spelen? In de tweede helft van de show springt de vonk dan toch echt over en staat iedereen tot aan de bar te dansen.
Front 242 was twee jaar geleden de grote klapper op de 'grondleggers'-openingsavond van Summer Darkness. Dit jaar nota bene als invalact voor het geannuleerde VNV Nation. (Die komen volgend jaar vast wel weer.) Het verhaal is bekend: zonder Front 242 hadden de meeste electronische acts op dit festival niet geklonken zoals ze nu klinken. Voor alle andere achtergronden verwijzen we je naar het verslag van twee jaar terug.
Voor deze legendarische Belgen gaat het balkon voor het eerst sinds woensdagavond weer open. Toch wordt het geen echt nostalgische avond; de oudere niet-gothic fans zijn deze keer minder vertegenwoordigd dan twee jaar terug. Die verwachtingsvolle sfeer blijft daardoor een beetje uit, net als de respons tijdens de eerste helft. Misschien vloeken in de kerk, maar na alle jongere militaristisch ogende en industrial klinkende acts van dit weekend ogen de Bourgondische vijftigers van Front 242 niet echt gevaarlijk – dat scheen vroeger wel anders geweest te zijn.
Het optreden zelf is gelukkig geen herhalingsoefening; veel oudere nummers die de vorige keer niet op de setlist stonden, al is het slot met het rijtje 'Take One', 'In Rhytmus Bleiben' en grootste hit 'Headhunter' wel identiek. Pas nu, bij het laatste nummer voor de toegift is er écht sprake van euforie. Op basis van oude glorie kun je het slechter treffen, maar er zijn inmiddels genoeg bands die de fakkel waardig hebben overgenomen.
Gezien: Front 242, Rotersand en Grendel, zaterdag 8 augustus 2009 @ Tivoli
Tekst aangepast op dinsdag 11 augustus 2009.