Dat Summer Darkness net zo veelzijdig is als het ietwat vrolijker gekleurde Lowlands, wordt goed duidelijk wanneer je het programmaboekje openslaat. Van dansbare jaren 80 electropop tot machinale metal, gevuld met woede en agressie. Eisbrecher is zo’n kleurrijke band. Ze bestaan pas enkele jaren, maar met het album zie je de muziek, de liveperformance en het enthousiasme van de band groeien. Knap.
Het zal vanavond ook voor de band zelf een spannend uurtje worden, Summer Darkness is namelijk hun eerste show in een niet-Duitstalig land. In Oostenrijk, Zwitserland en thuisbasis Duitsland heeft de groep al een flinke status weten op te bouwen.
Exact om 19:30 uur betreedt Eisbrecher het podium in een goedgevulde Helling. De zanger, een bizarre mix tussen een oudgediende van The Village People en een arbeider uit de staalindustrie, weet vanaf de eerste seconde het publiek in beroering te brengen. De bombastische Duitstalige metal, die nog een tikkeltje harder is dan die van grote broer Rammstein, gaat erin als zoete koek. Hier en daar wordt uit volle borst meegezongen. De nummers worden afgewisseld met grappen en kleine toneelstukjes, en de interactie met het publiek is zo geslaagd, dat iedereen in de zaal het gevoel heeft ook deel uit te maken van de band.
In een uur tijd geeft Eisbrecher een bovengemiddelde show weg vol humor, knappe gitaarsolo’s en militaristisch geweld. Het is een uur om niet te vergeten, en dat is positief. De band heeft zich vandaag in de kijker gespeeld, en verdient de volgende keer een plek als afsluiter in Tivoli Oudegracht. Einfach toll.
Zeromancer: electrorock uit Noorwegen. Dat kunnen we goed gebruiken na al dat geweld van Eisbrecher. We gaan gewoon nog even door met een portie ouderwetse rock. Ook dat serveert Summer Darkness ons vanavond. Deze vijfkoppige band brengt ons veel ‘fucks’, haat jegens Amerika en een gezonde bewondering voor seks en drugs. Zeromancer is energiek en onuitputtelijk, maar zal nooit opvallen tussen andere namen uit het genre. Gewoon een uurtje alle frustraties uit onze lichamen zweten. Kan ook lekker zijn.
Dan volgt Klangstabil, een electroduo. De hypnotische klanken van Maurizio Blanco en compagnon Boris May werken rustig in op het publiek. Blanco weet De Helling te bekoren met voornamelijk Italiaanse woordkunst. Na elk nummer worden de rollen weer omgedraaid, en zo komt ook May ruim aan zijn ‘minutes of fame’.
Klangstabil weet een evenredige balans op te maken tussen dansmuziek en luistermuziek. Zo heeft iedereen bij de rustigere nummers de nodige tijd om op te laden voor het daaropvolgende heftigere nummer. Dat mag ook wel: het is inmiddels 02:00 uur geweest en niet iedereen oogt nog zo fit als vanmiddag...
Gezien: Eisbrecher, Zeromancer en Klangstabil, zaterdag 8 augustus 2009 @ Tivoli de Helling