Met 79 luisteraars op last.fm kun je Ian Britt gerust een onbekende zanger noemen, maar daar zou wel eens verandering in kunnen komen. Als voorprogramma van Milow bereikt de zanger meteen een uitverkocht Tivoli de Helling. Hoewel de mensen duidelijk voor Milow zijn gekomen krijgt Britt een warm applaus vanuit het publiek. Gewapend met slechts een gitaar brengt hij intieme liedjes op een overweldigende manier. Hij heeft een natuurlijke snik in zijn stem die met name in de emotionele liedjes goed naar voren komt. Hoewel hij de meeste tijd vol power zingt schroomt hij niet om ook gas terug te nemen en maakt daarmee goed gebruik van veel volume en fluisterachtige stukjes zang. Na deze prettige kennismaking is het tijd voor hoofdprogramma Milow. De zeskoppige band betreedt het podium en zet ‘The End’ in. Eerst de piano, dan gitaar erbij en zang door frontman Jonathan Vandenbroeck alias Milow. Even later komen de bas en drums er ook bij. Deze Death Cab for Cutie achtige opbouw van de nummers is typerend voor de band en komt dan ook gedurende het hele optreden weer terug. Milow wordt ondersteund door zangeres Nina Babet. De stemmen passen heel mooi bij elkaar. Hun stemmen in combinatie met de gitaar van Tom van Stiphout geeft de nummers vaak een countryachtig gevoel. Milow heeft een fijne warme stem. Tussen de nummers door vertelt hij het publiek enthousiast hele verhalen over de achtergrond bij de liedjes en zijn ervaringen als muzikant. Hoewel de band de naam van zanger Milow (Vandenbroeck) draagt, is hij slechts een onderdeel van de band. Bij tijden is dit wel jammer, zo wordt Milow af en toe overstemt door de bas en de drums. Zonde want hij en zijn akoestische gitaar vormen de kern van de band. De nummers waar Milow alleen met zijn gitaar speelt zijn dan ook de nummers waarbij de zaal stilvalt en ademloos toehoort. Voordat Milow ‘Darkness ahead and behind’ inzet geeft hij een demonstratie hoe het op de cd klinkt en hoe het nu een jaar later live klinkt. Van een klein nummer met alleen zang en gitaar is het nu een bombastisch nummer geworden. Hoewel het ook bombastisch mooi klinkt is het wel jammer dat Milow zich live minder onderscheidt dan op cd. Met ‘Thunderroad’ laat hij zien dat hij zonder band met alleen zijn gitaar het beste tot zijn recht komt. Een van de meest opzienbarendste momenten van het optreden is zijn cover van 50 cent’s ‘Ayo Technology’. Je zou Milow niet meteen associëren met de rapper maar hij weet er een compleet eigen versie van te maken waarbij de zaal uit haar dak gaat. Als de band afsluit met ‘Born in the Eighties’ heeft de zaal er nog lang geen genoeg van. Milow komt terug en geeft de zaal een bijzondere uitvoering van ‘Launching Ships’ door tussen het publiek in te gaan staan en het nummer onversterkt te spelen. Een waardige afsluiter van het concert waar Milow nogmaals bewijst dat hij zonder de toeters en bellen van de band het beste tot zijn recht komt. Hoe goed de band ook is, hij heeft ze eigenlijk niet nodig. Gezien: Ian Britt + Milow Waar: Tivoli de Helling Wanneer: 10 oktober 2008