Na bezoekjes aan eerdere avonden van Le Guess Who presents ligt de lat vanavond hoog in EKKO. Het Utrechtse festival dat gespecialiseerd is in Canadese muziek heeft al diverse pareltjes van bands op de verschillende podia in onze domstad weten neer te zetten en vanavond is het de beurt aan Ladyhawk en Elliott Brood. Gelukkig voor beide bands hebben redelijk wat bezoekers de moeite genomen om op deze koude herfstavond naar EKKO af te reizen. Ze zijn vanavond getuige van een avond, die geheel in de stijl van Le Guess Who, bol staat van de goede muziek en wederom gekenmerkt wordt door een uitstekende sfeer in de zaal. De eer om af te trappen is vanavond weggelegd voor het uit Vancouver afkomstige Ladyhawk. Verwar de intense indierock van dit viertal niet met de blondine die onder de naam Ladyhawke een hitje had met het vrolijke niemendalletje ‘Paris is burning’. Vanaf het eerste nummer overtuigt de band door het aanstekelijke enthousiasme, de lekkere muziek en de aangrijpende, zuivere stem van zanger Duffy Driediger. De band is zowel qua looks, podiumpresentatie en muziek op en top ouderwets rafelige rock. Mannen met baarden en lang haar die gekleed in een simpele spijkerbroek pure rockmuziek maken. Het kan dus nog anno 2008! Met name bassist Sean Hawryluk lijkt helemaal uit zijn dak te gaan in EKKO. Helaas mag Ladyhawk vanavond maar vrij kort spelen (of is de tijd zo snel voorbij gevlogen?), maar dit is zeker een band die we graag terug willen zien in Utrecht. Een klein half uurtje na het optreden van Ladyhawk is het alweer tijd voor de hoofdact van dienst deze avond; Elliott Brood. Wat mag je als bezoeker verwachten van een band die haar eigen muziek omschrijft als death-country? Nou vanavond in EKKO blijkt dat Elliott Brood die benaming meer dan waarmaakt met een mix van country en rockabilly met een duister randje. Wat meteen opvalt is de passie en de enorme gedrevenheid bij oprichters Mark Sasso en Casey Laforet. Beide heren zijn gekleed als echte countryartiesten en laten het Utrechtse publiek zien dat zij dan ook typische instrumenten als de mondharmonica, banjo en ukelele beheersen. De set die Elliott Brood speelt is een mix van wat snellere rockabilly nummers en wat meer ingetogen, rustigere nummers. Hoewel Sasso's stem van schuurpapier uitstekend past bij beide soorten liedjes lijkt het Utrechtse publiek de voorkeur te geven aan het wat vrolijkere gedeelte van de setlist. De aanstekelijke muziek zorgt ervoor dat een groot gedeelte van het publiek onmogelijk stil kan blijven staan. Er wordt op deze vrijdagavond zowaar gedanst op countrymuziek zonder aanwezig te zijn bij een lesavond linedancing. Toch zijn voor de muziekpurist de rustige nummers het mooist. De donkere teksten in combinatie met de sombere muziek zorgen voor een prachtig melancholisch geheel. Dit is wat je verwacht van een band die deathcountry maakt en haar laatste cd, ‘Mountain Meadows’, vernoemde naar de plaats waar Mormoonse inwoners van Utah meer dan honderd emigranten op weg naar Californië afslachtten in 1857. Na wederom een avond vol goede Canadese muziek gepresenteerd door Le Guess Who is het maar goed dat de volgende editie van het festival er bijna aankomt. Van 27 tot en met 30 november is het zover. Er zijn al enkele goede namen bekend gemaakt qua programmering. Wie: Elliott Brood en Ladyhawk Gezien: EKKO, vrijdag 3 oktober 2008