Dikkige mannen met baarden en muziek uit de jaren negentig. Het nieuwe hip (voor u het nog niet doorhad: dikke mannen met baarden die muziek uit de jaren negentig spelen is het nieuwe hip) is in ieder geval stukken viezer dan het oude hip. Maar moet het dan ook gelijk zo ongeïnspireerd en episch? Built to Spill draait alweer een tijdje mee. Groot in de jaren negentig. Helden van Modest Mouse, Death Cab for Cutie en The Strokes. Geïnspireerd door Dinosaur Jr, Pavement en Guided by Voices. Post-grunge met een lekkere gitaartwist. De indiejongens en meisjes stonden dan ook vooraan te watertanden bij zoveel cool. Dat Built to Spill ondanks het ontbreken van verkoopcijfers van hierboven genoemde voorbeelden toch een heldenstatus heeft bereikt, is grotendeels te danken aan de gedegen live-reputatie van de band. Reden genoeg om vol verwachting af te reizen naar de Helling. De tour waarmee Built to Spill dit jaar de oversteek maakt heeft het zwaartepunt op het inmiddels elf jaar oude “Pefect From Now On”. Vorig jaar kwam dit veelgeprezen album opnieuw uit, nu alleen op vinyl. Vanavond blijkt het materiaal nog urgent genoeg om afgestoft en op oorverdovend volume tot ons te komen met de kracht van een mokerslag. Op het live-album (verassend genoeg “Live” getiteld) was al te horen dat Built to Spill zo’n band is waar het live allemaal nog iets moeilijker en gelaagder mag. De drie gitaristen staan er tenslotte niet voor niets. Toch klinken tussen de behoedzaam opgebouwde gitaarexplosies, solo’s en onvoorspelbare songstructuren vaak kraakheldere popliedjes door. De stem van zanger Doug Martsch klinkt dan als Ben Gibbard en de aanwezige Mooie Meisjes weten ook weer waar ze voor zijn gekomen. Helaas beginnen aan het eind, de band is dan al zo’n anderhalf uur bezig en de zweetplek op de buik van Doug Martsch groeit steeds groter, de vaak schier eindeloze epische stukken wat te vervelen. Knap blijft het natuurlijk allemaal wel. En het valt ook zeer te prijzen dat nooit voor de makkelijke weg wordt gekozen, we snappen gelijk waar ze de credibility aan verdiend hebben. Toch valt twee uur van steeds meer hetzelfde (gitaren, gitaren, gitaren, viool) zwaar op de maag. Als dan de communicatie ook nog beperkt blijft tot een na bijna elk nummer terugkerend ‘How are you doing’ afgewisseld met een al even fantasieloos ‘Thank you’ moeten we toch even heel hard ons best doen niet geïrriteerd te raken van zoveel sociale terughoudendheid. ‘Hoe zou die baardman zij brood bestellen bij de bakker?', vraagt het publiek zich af. Een terechte vraag. De toegift met daarin een gitaarfestijn van minstens twintig minuten dwingt nog eens gepast respect af maar is tevens het moment waarop we zeker weten: goede band. Vette songs. Nog vettere nerds. Maar was dat nu net niet erg hip? Gezien: Built to Spill Wanneer: 3 oktober Waar: Tivoli de Helling