Emiliana Torrini, de Italiaans-IJslandse zangeres met het dromerige stemgeluid, is onder het grote publiek nog niet erg bekend. Zou dat de reden zijn dat haar optreden plaatsvindt in het ietwat afgelegen Tivoli De Helling en niet in hartje stad, aan de Oudegracht? Hoe het ook zij; de zaal is afgeladen. Met voornamelijk eind-twintigers: vrouwen en ook verassend veel mannen. Tere muziek van vrouwelijke singer-songwriters is niet meer voorbehouden aan getroubleerde meisjes en gebreide-muts-dragende alternatievelingen, zo blijkt. Het voorprogramma wordt verzorgd door het Engelse ‘The Island Line’. Dit duo bestaat uit Hazel, een spichtig, bleek meisje in een hippie-jurkje, en Ian, een slordig behaarde jongeman in T-shirt en spijkerbroek, die ook in de band van Emiliana Torrini speelt. Gevoelige, akoestische deuntjes voor bij een kopje brandnetelthee. Niet erg origineel, maar ook niet onaardig. Jammer alleen dat deze bloemenkinderen zichzelf iets te serieus nemen. Dat is bij het optreden van Emiliana Torrini wel anders. De kleine zangeres vult de korte pauzes tussen haar nummers op met relativerend geklets, waarin ze voortdurend de draak steekt met zichzelf. Misschien is het een noodzaak. Als ze zingt gaat ze volledig op in haar lied en laat ze zich zichtbaar meeslepen in het verhaal. Met een intensheid zo krachtig dat het zelfs de koelste kikker niet onberoerd laat. Een keer verliest Torrini haar concentratie tijdens een nummer. Ze krijgt de slappe lach, vanwege een verkeerd gestemde gitaar. Ironisch genoeg, gebeurt dat net bij het treurig bedoelde nummer ‘Ha ha’. Emiliana Torrini’s band is minstens zo kleurrijk als haar bloemetjesjurk. Toetsenist Andy, een muzikale Bob Ross inclusief afro en retro-blousje, springt er het meest uit. Terwijl hij kalm zijn toetsen beroert, gaat drummer Stanley- met een grote zwarte bril en een hoedje op zijn kale bol- helemaal los op de uptempo nummers ‘Big Jumps’ en ‘Jungle Drum’, afkomstig van Torrini’s nieuwe album ‘Me and Armini’. De nieuwe nummers hebben stevigere ritmes en vormen een welkome afwisseling op de zoet zwevende klanken van eerdere albums. Torrini’s zang is lieflijk, zuiver en ingetogen. De kracht van haar stem komt vanuit het hart. Emiliana Torrini’s schattige verschijning en haar relativerende humor mogen weliswaar helpen, uiteindelijk is het haar stem waarmee ze het publiek om haar vinger windt. Wie: Emiliana Torrini Gezien: Tivoli De Helling, donderdag 16 oktober 2008