The Hackensaw Boys hebben in een paar jaar tijd een trouwe fanbase opgebouwd over de hele wereld. De band, die aanstekelijke bluegrass speelt met een rauw randje, streek tijdens hun Europatour neer in de Ekko. Op het moment dat het optreden moet beginnen staan er een paar mensen in de zaal. Het lijkt een rustige avond te gaan worden maar langzaamaan begint de zaal wat voller te lopen. Als The Hackensaw Boys om negen uur het podium betreden zit de sfeer er meteen in. Ze openen met Keep it Simple van hun gelijknamige debuutplaat uit 2002. De band, afkomstig uit Charlottesville, Virginia bestaat uit een gemêleerd gezelschap. Naast gitaar en bas komen er een banjo, wasbord en een mandoline aan te pas. De viool, met bijbehorende strijkstok waar meer haren van loshangen dan vastzitten, geeft er een Iers tintje aan. De muzikanten wisselen continu onderling van instrument en nemen om de beurt de leadzang voor hun rekening. De multi-instrumentalisten gaan er helemaal in op. Dit blijkt alleen al uit het feit dat de gitarist tijdens het optreden zeven maal een snaar moet vervangen. De band speelt een paar publieksfavorieten die door het gehele publiek meegezongen worden. Eerste in die categorie is Radio, een snel vrolijk meezingnummer. Snel daarna volgt Gospel Plow. Een luid gejoel komt op in de zaal en het publiek verandert in een grote dansende en meezingende pit. Met Look out dog, Slow Down Train spelen ze een nummer met een van de meest tot de verbeelding sprekende titels ooit. Het nummer is zo uptempo dat het ongelooflijk is dat de muzikanten het tempo aan kunnen houden. Het publiek houdt het met moeite bij. Naast de uptempo nummers die zo van de soundtrack van Oh Brother, Where Art Thou? lijken af te komen is er tijdens de set ook ruimte voor rustigere nummers. Een van de betere rustige nummers is Willy Nelson, een nieuw nog niet uitgebracht nummer. Vol emotie brengt de band een ode aan de countryzanger. Daarna volgt een liefdesliedje met de naam Oh, Girl. Deze nummers brengen een rustmoment tussen alle uptempo nummers. Maar uiteindelijk zijn het toch de uptempo nummers die het beste uit de verf komen. Na twee uur non stop gespeeld te hebben manen ze de zaal om naar voren te komen waar ze vervolgens zonder versterking verder spelen. Alsof dit nog niet intiem genoeg is klimmen ze van het podium af om hun optreden voort te zetten midden in het publiek. Na een nummer of vier willen ze weer terug naar het podium om verder te spelen. Daar komen ze tot de conclusie dat de apparatuur al opgeruimd is. Wie weet hoe lang deze enthousiaste, onvermoeibare groep anders doorgespeeld had. The Hackensaw Boys Gezien: 27 april 2008, Ekko