Dag 6, Brno, 3 mei 2008 Alweer de laatste dag van deze eerste mini-tour van The JJ-Brothers. Just en ik willen beiden nog niet terug. We merken dat we elke dag beter worden en dat het zeer fijn is om met z’n tweeën op pad te zijn. Er is veel ruimte voor jezelf en weinig ruimte voor onduidelijke communicatie, wat zo vaak nog wel eens ontstaat met meerdere mensen. We spelen vandaag in Brno in Stara Pekarna. Dat is een plek waar we meerdere malen met Taxi hebben gestaan en de boel gerocked hebben. We reizen vanuit Valmez naar Brno een beetje door de tijd. Van dorp naar stad, van rust naar rumoer, van oost naar west. We slapen vanavond bij een groot particulier huis die een pension erbij doen om zo wat extra geld te verdienen. Het is sober en netjes. Perfect voor ons. Geen afleidingen, want morgen gaan we vroeg vertrekken. Na een middagdutje rijden we naar Stara Pekarna. We zetten onze spullen neer en gaan 'snel' met Wotienke wat eten, terwijl de band nog aan het opbouwen is en gaat soundchecken. Op straat komen we een vriend, uit Nederland, van Wotienke tegen. Hij is speciaal met een collega uit Bratislava gekomen om Wotienke te zien spelen. Ze gaan met ons mee naar een restaurant waar we, volgens Just, elke keer hebben gegeten als we in Stara Pekarna spelen. Het is daar snel, maar dat kan ik me niet echt herinneren. We maken snel een keuze, want over een uurtje moeten Just en ik op en we moeten nog soundchecken. Het snelle serveren blijkt een kronkel in ons geheugen te zijn. Nu begint mij weer te dagen waarom het destijds zo snel ging. Oh ja! Tourmanager > tijdschema > van tevoren bestellen > aanschuiven en eten. Maar ja dat was toen. Nu krijgen we ons eten een kwartier voordat we op moeten en een half uur nadat we hadden moeten soundchecken. Ik prop wat in mijn mond en we leggen wat geld neer en hollen met Wotienke naar de overkant. De Stara Pekarna is al aardig gevuld. Veel mensen aan de bar en aan de tafeltjes. We soundchecken en gaan gelijk door met de show. Het is een fijne show: het contact is goed en iedereen heeft er zin in vanavond. We geven alles wat we kunnen en gaan zelf door een achtbaan van hele eerlijke, melancholische liedjes naar banale clowntaferelen. Na onze show blijft het publiek doorjoelen en klappen. Hier is echter geen backstage, maar wel een curfew om tien uur. We kunnen het niet maken een toegift te doen, maar leg dat maar eens haarfijn uit. Het publiek is opgewarmd en blij en wij ook. Wotienke geeft gloedvolle show weg. We drinken nog wat na. Niet te veel, want over een paar uur verlaten we dit mooie land en deze week vol met prachtige ervaringen en inspirerende mensen. We zullen ze niet vergeten. We komen terug, dat is zeker. Het bier smaakt nergens naar vanavond. Ik wil nog niet weg, want dit leven voelt veel te goed. Joost