Folkrock van The Dø weet te boeien

Zomerse klanken in Tivoli De Helling

Tekst: Joost van den Ham / Fotografie: Reinier Asscheman, ,

Twee vrolijke, opkomede, talentvolle bands op een voorzomeravond; dat moest haast wel een heerlijke avond worden.

Zomerse klanken in Tivoli De Helling

Het Utrechtse Neonbelle verzorgt het voorprogramma. Ook met het 'album van het jaar' op zak vinden ze dat ze zich moeten voorstellen aan het langzaam toestromende publiek. Met de lichten nog half aan trekt Pien Feith met haar betoverende stem direct de aandacht met het nummer ’I Am Prepared’. Enigszins bescheiden in de aankondiging, maar overtuigend in het optreden weet Neonbelle met de zelfbenoemde dansplaten ‘Mr. Lee’ en ‘No Good Honey’ de zaal los te krijgen voor het hoofdprogramma. The Dø opent net als op het album met het vrolijke ‘Playground Hustle’. Naast het kinderkoortje laat de groep direct met gillende gitaren en stevige drums horen, deze avond niet alleen de lieve klanken van de bekende singles te zullen spelen. Dat de band de diversiteit in huis heeft die de naam doet vermoeden (de eerste en laatste letter van de toonladder) komt ten gehore als het mooie ‘At Last’ wordt afgewisseld met de veel gedraaide hitsingle ‘On My Shoulders’. Tussendoor wordt het repetoire aangevuld door ieder nummer stug wat te verlengen met gitaarsolo’s en wordt het geheel enthousiast aan elkaar gedrumd met een wel heel erg indrukwekkend uitziend drumstel. Ook voor de toekomst zullen we deze diversiteit kunnen verwachten want tijdens een nummer als 'How Could I' zien we zangeres Olivia Bouyssou Merilahti van lieve akkoordjes overspringen naar serieuze raps en wordt ook het orgel niet geschuwd. Waar deze diversiteit zeker een pluspunt kan zijn voor de band lijkt het ook een zwakte. Het publiek, duidelijk op zoek naar herkenbaarheid, kijkt af en toe vervreemd toe. Er wordt wel gevraagd mee te zingen, maar daar lijkt niet veel animo voor. Echt goed is de band pas wanneer het tempo wordt verminderd en de schreeuwende solo’s achterwege laat. De platen ‘The Bridge is Broken’ en ‘When was I last Home’ geven met de rustige klank aan hoe magisch de stem kan klinken. Dat ze over een prachtige stem beschikt bewijst Olivia nog maar eens hoogstpersoonijk als er afgesloten wordt met een knappe cover van ‘Crazy‘ (Gnarls Barkley) en het mooie ‘Stay’ (just a little bit more..) gespeeld wordt door Olivia moederziel alleen. Blijven willen we wel, maar helaas is deze avond alweer voorbij. The Dø en Neonbelle Gezien: Tivoli de Helling, woensdag 4 juni 2008