Wie had dat gedacht: vier innig keurige studenten met een Ivy League-achtergrond (‘Forget the protocol, I’ll take your hand right in mine’) rocken Tivoli minutieus in het zweet. De puntige liedjes waarin naast zonnige afropop ook stadsgenoten The Strokes gestript zijn terug te horen, krijgen live die extra (stevigere) dimensie die het nodig heeft. En dat ruik je. Het naamloze debuut van Vampire Weekend uit New York is in bepaalde kringen binnengehaald als een baken van hoop. In een vol Tivoli moet voorprogramma Hospital Bombers er dan ook hard aan trekken de aandacht vast te houden. Het daarop bedachte recept van zanger Jan Schenk (‘Hey, wij zijn Vampire Weekend’) werkt dan ook maar gedeeltelijk. De prettige sixties folk van de Amsterdammers bekoort verder prima en zal vanavond vast een paar zieltjes hebben gewonnen. De meeste bezoekers keuvelen echter keurig door en wachten op het moment dat Vampire Weekend alle hooggespannen beloften zal inlossen. De bijna opvallend pretentieloze verschijning van de vier (dude, die korte broek met keurig bijpassende riem van zanger Ezra Koenig!) zegt misschien wel alles over de band. Liedjes over dat ene passerende droommeisje op de campus en taaltechnische dillema’s; voor Stoere Mensen (zoals u en ik!) is zoiets natuurlijk allemaal te sissy voor woorden. Als ze dan ook nog eens keurig hun Nederlandse vrienden bedanken, opgedaan bij het hun eerste concert in ons land, wordt het bijna teveel. Zijn dit nou de hippe helden uit New York? Waarom zien ze er dan in hemelsnaam zo aardig en normaal uit? Het antwoord wordt na een wat weifelend begin door Koenig en co krachtig geformuleerd met een rits aan slimme, dansbare nummers afkomstig van het debuut waarvan live inderdaad elk liedje recht in de roos schiet. Live zijn ze slim gepimpt met snelle basslijntjes en extra drumwerk, een reden voor de volop aanwezige indiekids een heuse pit te bouwen. Wie had dat gedacht? Koenig misschien niet. Als, bij de toegift, zomaar iemand het podium opklimt, deinst hij kort even achteruit. De laidback poptunes, ideale soundtrack voor zo ongeveer alles wat u van plan bent deze zomer, werpen lang niet alleen een verzachtende blik op het campusleven, ook een stikheet en zweterig Tivoli gaat voor de bijl. Met - naast alle nummers van het debuut - een nieuw lied aan het eind (voorzichtig eerste oordeel: perfect dansnummer), rest niets dan een juichende conclusie. Hoogtepunt: Walcott. Na een passende introductie (‘This is a song about leaving’) gaat de zaal nog een keer los om daarna zo snel mogelijk verkoelende en vooral frisse buitenlucht op te zoeken. Voldaan. Bezweet. Klaar voor de zomer. Gezien: Tivoli Oudegracht Wanneer: 1 juli