Zylinderkopf smaakt aardig maar moet nog flink roeren

I&I=3 is onsamenhangend mengsel

Anne Broekman, ,

Het trio Zylinderkopf maakte in 2006 zijn entree met de demo ‘Mash My Brain’, een collectie van vijf voornamelijk instrumentale liedjes met cartooneske inslag. Volwaardig album ‘I&I=3’ laat horen dat de band groeit, maar klinkt vooral nog erg melig.

I&I=3 is onsamenhangend mengsel

Het concept lijkt zo simpel. Men neme basisingrediënten bas, drum en gitaar, een snufje vocalen met een mespuntje toetsen en roere het om tot een solide massa van stuwende pop-rock-composities. Zylinderkopf smaakt op debuutalbum ‘I&I=3’ al best aardig, maar heeft de juiste substantie nog niet te pakken. Het trio maakte in 2006 zijn entree met de demo ‘Mash My Brain’, een collectie van vijf voornamelijk instrumentale liedjes met cartooneske inslag. ‘I&I=3’ gaat op dezelfde voet verder. Pakkende gitaarriffjes over soepele drums en een stuwende baslijn, gestoeld op traditionele ska, reggae, en easylistening. ‘Ausserhalb der weltlichen Heimat’ zou niet misstaan op de soundtrack van een Quentin Tarantino klassieker. Ook opener ‘Gedwongen opname’ is aanstekelijk in zijn eenvoud en werkt goed naar een climax. Nog een pluspunt is dat de liedjes vooral niet te lang duren. Gitarist Narzissus, bassist Bazar en drummer the Lavaman snappen heel goed waar de grens ligt. Toch gaat het na de eerste helft van de cd mis. Kreten, vaak in het Duits, klinken op nummers als ‘Schwarzenegger’ en ‘Polizei’. Dat soort vocalen zorgen voor een glimlach, maar meligheid ligt op de loer. Vooral als een volledig nummer is voorzien van zang en dergelijke tekst, wordt je geduld aardig op de proef gesteld. ‘Ponypower’ en ‘Niemental’ zijn ronduit tenenkrommend. ‘Birds & the Bees’ valt zelfs volledig uit de toon. Voor een duidelijke sound is niet gekozen. De band is nog zoekende en dat is te horen op de tweede helft. Het meest storende aan ‘I&I=3’ is dat het lijkt alsof de band zichzelf niet serieus neemt. Dat is jammer, want als je kiest voor een campy sound, onderstreep het dan niet nog eens in tekst en attitude. Dan slaat het om naar slappe hap, geserveerd naast een flinke portie flauwe humor. Wanneer Zylinderkopf de riffjes, melodieën en het overigens al best aardige samenspel verder uitkristalliseerd, dan kan het trio wel eens de analoge versie van C-Mon & Kypski met een Motorpsycho drive worden. De mix is goed, nu alleen nog heel hard roeren om de melige substantie te veranderen in smeuïg en vet. En dat vraagt om een stevige arm.