Hans Teeuwen kennen we al heel lang als succesvol cabaretier. Met botte grappen over sex, religie en de koningin, heeft hij al menig heilige huisje omver geworpen. Onlangs speelde hij met een Engelstalige show Royal Albert Hall in Londen plat. Ook is Teeuwen al geruime tijd bezig met een zangcarrière. Hij zong met pianist Michiel Borstlap en vanavond bedient hij Tivoli van jazzstandards met een jazz all star begeleidingsband. Zo ver de omschrijving. Er valt natuurlijk veel te zeggen over een avond als vanavond, de kwaliteit van Teeuwens stem, het samenspel van de band, de keuze van standards. Dat zal ik ook doen. Om te beginnen met de begeleiding, die wordt verzorgd door Hollands finest; Jesse van Ruller op gitaar, saxofonist Benjamin Herman, Joost Kroon op drums, Kasper Kalf op de contrabas en pianist Ruben Hein. Stuk voor stuk gerenommeerde en bijzonder getalenteerde muzikanten die ook vanavond weer doen wat je van hen kunt verwachten; retestrak spelen. Hans Teeuwen is zijn cabareteske zelve. In plaats van botte grappen en typetjes, zingt hij jazzstandards en dat doet hij heel goed met een timing die geheel eigen is. Zijn motoriek is extravagant en hij grapt geslaagd met het publiek. Na een prettige afwisseling van ballads (‘Willow weep for me’, ‘It had to be you’) en uptempo nummers (‘Lady is a Tramp’, opener ‘Fly Away’) en een flinke uitsmijter (‘I got a woman’), is het in de toegift tijd voor verrassende eigen composities of liever gezegd vieze liedjes. Teksten als ‘I’ll take her into the woods and shoot my arrow as deep as I can’ spreken boekdelen. Dat kan niet stuk zou je denken. Toch is er een grote stoorzender die wat een fantastische avond had kunnen worden, volledig verpest. Namelijk gezwets over een glas bier tijdens een concert dat je graag wilt horen. Dat bezoekers doorgaans hun mond niet houden tijdens een voorprogramma is nog tot daar aan toe, maar dat een rasentertainer als Hans Teeuwen met de beste jazzmuzikanten van Nederland een zelfde respectloze behandeling krijgt is wel het toppunt van lompheid. Wat ik ook kan zeggen over deze avond is dat het in een uitverkocht Tivoli toch zeer dunbevolkt raakt voor het podium. Kennelijk vertrekt iedereen liever naar de bar om daar duidelijk hoorbaar voor iedereen bij te kletsen. Je kunt denken dat dit aan Teeuwen en zijn band ligt, of dat jazz zich toch kennelijk het beste als achtergrondmuziek leent. Beiden zijn niet het geval. De show is goed, de muziek is goed, maar komt hier kennelijk toch niet tot zijn recht. Helaas blijkt toch altijd het geval dat muziek het best tot haar recht komt in een theaterzaal waar iedereen er met zijn volle aandacht bij is en Teeuwen de ruimte krijgt de jazzster te worden die hij is. Hans Teeuwen Gezien: Tivoli Oudegracht, zondag 10 februari 2008