Public Enemy: nog steeds 'louder than a bomb'

Geen verplichte nummers voor hiphopveteranen

Tekst: Kevin Heller / Fotografie: Jorg Roosma ,

Met vuist in de lucht, de Security of the First World op het podium en een explosieve energie weet de beruchte hiphop-formatie Public Enemy op zaterdag 13 december in een volgepakte Tivoli het publiek te laten springen, joelen en zwaaien alsof de hoogtijdagen van de rappers nog lang niet voorbij zijn.

Geen verplichte nummers voor hiphopveteranen

De excentrieke mede-voorman Flavor Flav, met plastic wandklok om zijn nek natuurlijk, zet in het begin meteen de juiste toon: 'Wij komen hier om jullie te vermaken, we playbacken niet en we gaan jullie waar voor je geld geven!” En dat doen ze dan ook. Geen “verplichte” nummers en verveelde ouwe rotten op het podium, maar gewoon genieten en vlammen.

Ter ere van het twintig jarig bestaan van hun album ‘It Takes A Nation Of Millions To Hold Us Back’ brengt de formatie het hele album ten gehore, van begin tot eind. Hoewel ze wel moeten toegeven dat het vroeger de bedoeling was geweest om van kant A kant B te maken, maar dat er iets fout gegaan was in het productieproces.

Ondersteund door twee gitaristen, een drummer, de S1W en Dj Lord brengen Chuck D en Flavor het album alsof ze het gisteren hadden opgenomen. Met hier en daar een piepende microfoon weten ze de nummers een extra elan te geven. Van links naar rechts rennend op het podium drijven de twee voormannen het publiek tot extase, nooit vergetend waarom ze daar staan. ,,Nederland is al dertig jaar een land waar hiphop op handen en voeten wordt gedragen”, aldus Chuck D richting publiek. En Flavor kan alleen maar een ‘we love this shit right here!’ toevoegen, terwijl hij straalt als een klein jongetje.

Het is duidelijk dat de twee hun scherpe tong nog niet verloren zijn. Flavor Flav kan het niet laten om bijvoorbeeld George W. Bush nog een trap na te geven nu hij de verkiezingen in de VS heeft verloren. "Everybody put your middlefinger up in the air and say Fuck George Bush!” Daarbij moet Chuck denken aan het feit, dat toen het album voor het eerst uit kwam, eind jaren tachtig, net papa Bush aan de macht was gekomen en dat het dus nog twintig jaar heeft geduurd voordat er eindelijk eens wat verandering in de VS is gekomen.

Het positivisme  van de band over de verkiezing van Obama als eerste zwarte president doet Chuck D op hun website (www.publicenemy.com) zelfs mijmeren over een andere houding vanuit hem richting het establishment en de Amerikaanse vlag. Natuurlijk blijft de Prison Industrial Complex en het Militairy Industrial Complex de vijand van de zwarte man, maar Obama zou hij toch begroeten met een ‘Hello Sir!’

Dat positivisme is op het podium alom aanwezig. Met grote glimlach en hier en daar de giechels geeft Public Enemy zich helemaal. Zelfs de stoere mannen van de S1W doen op een gegeven moment hun uniform uit en vermaken zich met het publiek door hen te overladen met de inhoud van hun waterflessen. Bijna twee uur staan ze op het podium met nummers als ‘911 Is A Joke’, ‘Shut ‘m Down’, ‘Shewatcheschannelzero’, ‘Welcome To The Terrordome’ en sluiten de avond af met een explosieve versie van ‘Fight The Power’ dat aan het eind verandert in een funk-achtig nummer gezongen door één van de soldaten van de S1W.

Tussendoor laat scratch-koning DJ Lord zien en horen waarom hij zichzelf DJ Lord noemt en weten Chuck D en Flavor Flav niet van ophouden. Het concert is voorbij, de lichten gaan alweer aan, maar Flavor wil samen met het publiek nog even de middelvinger opsteken tegen racisme, gevolgd door het in de lucht houden van de vuist van de eenheid tussen volkeren. En alles komt over alsof het gemeend is, zoals Flavor al aangaf aan het begin: "Bij ons geen genep vanavond, alles is 100% real!”