Jiri11 verbreedt zijn horizon met nieuwe band De Nachtwacht
Artistieke wedergeboorte van rapper naar yachtrocker
Hé, wat is dat nou?! Jiri11, bekend van ANBU gang en een succesvolle solo-rap carrière, op een soft-rock track? Onder de nieuwe naam De Nachtwacht presenteert hij zich niet langer als hiphop-artiest, maar als frontman van een vijfkoppige band. Leadsingle ‘Huis van Zwart en Rood’ had bijvoorbeeld zeker niet misstaan op een yacht-rock album uit de jaren zeventig. Muzikale verdieping, dat is waar Jiri met dit project naar op zoek is. ‘Na 10 jaar hiphop te hebben gemaakt met mijn muzikale hersenen wordt dat misselijkmakend, dus dan ga je zeg maar de oppositie opzoeken.’
Het is zeker niet de eerste keer dat Jiri Taihuttu die drang naar een ander pad voelt. Zo was hij in zijn jeugd een virtuoos flamencogitarist, maar besloot hij in 2015 toch de kant van de hiphop te kiezen. Nadat hij samen met zijn vader in Indonesië was geweest om muziek te maken voor de film De Oost (waar hij een Gouden Kalf voor won!) drong bij hem het besef binnen: 'Eigenlijk kan ik echt doen wat de fuck ik wil. Als ik morgen schlager wil gaan maken, dan kan dat gewoon.’ Jiri is uiteindelijk niet bij Duitstalige volksmuziek uitgekomen, maar juist bij een rockband. Zijn manager schrok toch wel even van dat idee (‘what the fuck’), want Jiri11 was lekker bezig. Maar voor Jiri voelde het goed.
Deze soft-rock sound komt voor hem niet uit het niks, hij is namelijk opgegroeid in een muzikaal huishouden. ‘Dus ik heb eigenlijk altijd alles meegekregen, van metal tot klassiek tot jazz tot whatever gewoon.’ Vooral het eerste album van Steely Dan is hem bijgebleven, en toen hij vijf jaar geleden in de rest van de discografie van de yachtrockers was gedoken, wist hij dat dit de nieuwe richting moest worden. ‘Ik vind dat zij gewoon een bepaalde muzikale diepgang hebben, die je in Nederland zelden tot nooit hoort.’
De Nachtwacht als side-project was dus geen optie: ‘Ik wil gewoon dat dit een A-project wordt, of ik doe het goed of ik doe het niet.’ Het was dan ook een flinke zoektocht naar een label dat dezelfde ambities deelde over het project, maar toen ze uiteindelijk bij Noah’s Ark terechtkwamen voelde het meteen goed. ‘Bij Ark voelde ik direct heel veel vertrouwen en een toekomstvisie’.
Het kleine, akoestische ‘Cederhout’ is een mooie samenvatting van de hele situatie. ‘Flamenco-gitaren worden vaak gemaakt van cederhout. Het lied gaat over mijn band met mijn gitaar, met mijn eerste schaamte, met mijn liefde.’ En dus nu zijn definitieve terugkeer naar het instrument waar het voor hem begon. ‘Eigenlijk is het een soort excuusbrief naar mijn gitaar.’