Met Lola Angst als opener in de Tivoli, heeft het pand aan de Oudegracht een wervende opener te pakken. Hoewel deze band erom bekend staat de draak te steken met de algemene gothicscene, valt niet te ontkennen dat deze drie heren zelf ook liefhebbers zijn van het genre. Anders zou je immers geen mix van EBM en (dark) electro maken. Frontman Alexander Goldmann weet meteen een goede indruk te wekken door te openen met brandend vuur. Een agressieve aanloop met traditionele Duitse industriële invloeden zorgen voor een goede sfeer op de dansvloer. De kenmerkende Engelstalige zang met overheersende Duitse tongval, lijkt eerder een serieuze poging de gothicscene toe te dekken dan dat deze band is begonnen als antwoord op de cliché vooroordelen. Met een toetsenist die gewapend met een Pikachu rugzak continu de juiste tonen weet te raken, en een reusachtig orgel dat de donkere sferen aanzienlijk doet versterken, is er geen enkele reden te bedenken om Lola Angst naar het strafhoekje te sturen. Een opwarmer die het beter doet dan het fijnst versneden witte poeder. Aansluitend op Lola Angst is het de beurt aan het Italiaanse The Frozen Autumn. Al sinds 1993 versterkt deze band het darkwave genre, maar in 1995 beleefde deze act hun hoogtepunt met het verassende debuutalbum; ‘Pale Awakening’. Wat ze vandaag zullen brengen blijft gedurende de ombouwtijd nog even een raadsel, maar dat er vele nieuwsgierige festivalbezoekers een plaatsje vinden in de zaal is een feit. Wat we uiteindelijk krijgen voorgeschoteld is een frisse mix van mechanische electro met verfijnde invloeden van mainstream gothic-rockbandjes, welke als trossen tegelijk tot bloei kwamen in begin jaren ‘90. Op den duur begint de, iets te degelijke zang van zangeres Froxeanne, toch wel te vervelen. Alsof de band het zelf door heeft, neemt plots zanger en toetsenist Diego Merletto het stokje over van de mooie zangeres. Wel moet gezegd worden: de hippe kapsels van de band maken meer indruk dan de goedbedoelde muziek. Iets voor vijven maakt de Oudegracht zich op voor komst van Spectra Paris. Wederom een Italiaanse act, maar ook deze keer geen carpaccio welke is verdeeld met het scherpste mes. Naar eigen zeggen mogen we een electro/glamrock band verwachten. Beide blijken desondanks uit de lucht gegrepen. Elektronische invloeden zijn zeker één van de hoofdingrediënten, maar in combinatie met glamrock brengt de band toch bar weinig interessants vanavond. Gelukkig worden nummers als ‘Silence is Talking’ en ‘Second Sight’ wel gespeeld. Als we het sommetje bij elkaar optellen blijft er toch een magere act over met meer glorie op plaat dan live op het podium. Het is inmiddels bekend dat de meest verse toppen van de gothicscene in Duitsland zijn gekweekt en daarmee ook de mooiste en oudste bomen. Clan of Xymox is een halfbloedje en kent zijn wortels zowel in Nederland als in het gothicverantwoorde Duitsland. Het is fascinerend om te zien hoeveel Duitsers zich vanavond in de Tivoli hebben verzameld om een glimp op te vangen van Clan of Xymox. Al snel na de eerste vocale noten heeft de band Utrecht in een greep. In ieder geval de Oudegracht. Dit is dark-wave zoals het is bedoeld en zoals alleen de beste uit het genre het kunnen evenaren. Een band om trots op te zijn, of je nu Duits of Nederlands bent. Deze band verdient wellicht meer succes dan een commerciële popcornmachine als Within Temptation, die eerder deze week furore maakte op het Summer Darkness festival. Summer Darkness dag 4 met Lola Angst, The Frozen Autumn, Spectra Paris, Clan of Xymox Gezien: Tivoli, zaterdag 9 augustus 2008