De grote vraag afgelopen zondag in EKKO was dan ook of The Posies het stomdronken optreden van weleer naar de vergetelheid kon spelen. Tijd dus voor een herkansing voor Jon Auer en Ken Stringfellow. Voordat The Posies het podium betreden, krijgt het publiek een akoestische set voorgeschoteld van het Utrechtse The Gasoline Brothers. Helaas voor hen pakt deze thuiswedstrijd niet bepaald gunstig uit. De liedjes blijven in uitgeklede variant nauwelijks overeind. Het publiek reageert lauw op het duo. De rustige muziek laat zich slecht combineren met het uitgelaten en luidruchtige publiek. Hoewel The Gasoline Brothers duidelijk hun best doen gezicht te geven aan hun optreden, is het publiek meer geïnteresseerd in de bar en wordt met groot enthousiasme verhaald over dat legendarische, eerdere optreden van The Posies. Hopelijk groeit het duo tijdens deze tour met Auer en Stringfellow wat beter in de nieuwe, akoestische rol. Zo niet, kan het beter als eenmalig en niet geheel geslaagd experiment beschouwd worden. Al zo’n tien minuten na de tegenvallende support act betreden The Posies het podium. In verband met geluidsoverlast (van de akoestische set!) moet het optreden uiterlijk om 23.00 uur afgelopen zijn en dus besluiten de heren na een korte soundcheck meteen te beginnen. Auer en Stringfellow, de twee vaste leden van de al twintig jaar in wisselende samenstelling opererende Posies, overtuigen vanaf het eerste nummer. Het publiek is meteen stil en luistert aandachtig naar de vele mooie, intieme liedjes van het tweetal. De heren blijven vanavond nuchter en dat is te merken: met slechts twee gitaren en stemmen worden diverse soorten nummers gespeeld, variërend van ietwat opgefokte tot melancholische luisterliedjes. Het publiek in EKKO wordt getrakteerd op uitstekend gitaarspel, maar vooral ook door de uitstekende (samen)zang van beide heren. Zeker Stringfellow maakt indruk met zijn wat hogere, emotievolle stem die het publiek in het hart weet te raken. Gecombineerd met de rustige, zwaardere stem van Auer blijkt dat dit duo na een jaartje of twintig elkaar prima aanvult. Hoewel het Utrechtse publiek elk nummer vol enthousiasme onthaalt, zitten in de set van The Posies een aantal nummers die het (toch al hoge) niveau overstijgen. Liedjes als Everybody is a Fucking Liar, Ontario en Solar Sister zijn werkelijk prachtig en betoveren het lyrische publiek. Gelukkig heeft het tweetal er, ondanks de nuchtere toestand, zelf ook zin in en is er tussen de liedjes door zelfs tijd voor vrolijke praatjes waarbij The Posies zich ook nog niet onaardige cabaretiers tonen. Al met al een heerlijk avond in EKKO. Misschien niet zo legendarisch qua podiumpresentatie als een aantal jaar geleden, maar kwalitatief gezien zeker wel. The Posies en The Gasoline Brothers Gezien: EKKO, 20 april 2008