Michiel Flamman, bekend van Solo, speelde dinsdag voor het laatst op de Utrechtse Parade met zijn Stratemaker op Zee Show. Hij heeft een lange weg bewandelt voor hij met Solo eindelijk een wat stabielere koers ging varen. Van de eerste plaat in elkaar knutselen samen met goede vriend Martijn Groeneveld tot schaamteloos commerciële voetbalplaten, alles passeert de revue. Het idee voor de Stratemaker op Zee Show kwam niet uit de lucht vallen. Twee jaar speelde hij tijdens de boekenweek liedjes van Willem Wilmink. Flamman: “Toen kozen we vooral voor liedjes van de Stratemaker op Zee Show, want dat was het meest zijn ding.” Flamman is tevreden over het project en de muzikanten waar onder anderen Maurits Westerik en Roos (Roosbeef) toe behoorden. “Het is een leuke groep mensen, het was leuk om daarmee muziek te maken.” Een feestje noemt hij het. Maar de muziek zelf vergde nog wel wat oefening. “Het lijken simpele kinderliedjes, maar ze zijn best moeilijk. In de jaren zeventig mochten kinderliedjes nog wat moeilijker zijn.” Voorafgaand aan zijn doorbraak met Solo ging een lange weg van zoeken. Het begon allemaal rond zijn middelbare schooltijd. Punkbandjes kwamen voorbij, maar al gauw had Flamman wat eigen nummers bij elkaar geschreven. Hij kwam in contact met Martijn Groeneveld, nu bekend van zijn Mailmen studio, die toen net zijn eerste studio aan het opzetten was. “Ik kwam bij hem met een paar liedjes die ik graag wilde opnemen. Dus gingen we samen muziek maken en opnemen. Of de hele middag kletsen over muziek. “Ik speelde alleen gitaar en Martijn deed alle andere instrumenten.” Zo ontstond zo’n beetje de eerste plaat als J.Perkin. Flamman begon het serieus te nemen en zocht naar wegen tot succes. Zo kwam hij terecht bij labelgigant Virgin. “De mensen daar waren vooral weg van één liedje. Ze hebben er uiteindelijk niets mee gedaan.” Wel schreef de singersongwriter voor andere mensen. Wat weinig mensen weten is dat Flamman ook het anthem schreef en zong voor de voetbalkampioenschappen waar Zuid-Korea aan mee deed. Onder de naam Double-D scoorde hij met ‘Our Dream’ een hit in dat land. “Het was eigenlijk gewoon proberen een liedje te schrijven waarvan je denkt dat heel veel mensen het leuk vinden. Er zit natuurlijk weinig ziel in.” Voor Birgit Schuurman schreef hij onder andere ‘I know’, waarschijnlijk haar grootste hit. “In het begin was dat heel tof. Ik had echt een doorbraak met een liedje. Het is wel jammer dat je het niet zelf hebt uitgevoerd.” Dus om wat hardere nummers te kunnen doen, richtte Flamman de band Perkin op. Waaruit op den duur Solo weer is voortgekomen. Hoewel het naar de buitenwereld wel eens anders lijkt, is Solo voor Flamman echt een ‘bandje’. “Op de eerste cd was het wat minder maar Simon (Gitsels, red.) had veel invloed op de tweede. Het is echt een samenwerking. Hij was ook de muzikale leider bij Stratemaker op Zee Show, ik speel eigenlijk alleen maar die liedjes.” De drang om gehoord te worden en de ambitie de wereld te veroveren ebt langzaam weg bij de singersongwriter. Volgens hem heeft dat vooral te maken met ouder worden: “Ik ben niet rijk en ook niet beroemd. En ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo belangrijk.” Luister nu naar het hele interview met Michiel Flamman in Utracks en luister naar een van zijn eerste bandjes, toen hij nog niet kon zingen. Je vindt het op www.utracks.nl