The Happy Few komt niet vanuit het niets. De band bestaat uit enkele gerenommeerde muzikanten. Zo kennen we bassiste Merel Koning van Lushus en drumde Linda Glee eerder bij Clash of the Titans-winaar Multigrade Motoroil. Maar ook gitarist Joris van Grunsven opereert al geruime tijd als breakcore/electro-producer Krampfhaft en zal binnenkort te horen zijn bij Tifèn. Spil in het gezelschap, zanger-gitarist Joep Geevers, bracht zijn liedjes eerder ten gehore met The Real Guns. Die formatie was geen lang leven beschoren, slechts een demo die rammelde en een aardig nummer bevatte. Dat nummer, Greed, vinden we wederom op het schijfje van The Happy Few. Maar dit keer is het de zwakste schakel. Met zijn huidige kompanen klinken de nummers van Geevers trefzekerder en volwassen. Opener 'Red and Blue' laat dit het beste horen; pakkend gitaarrifje van Van Grunsven, frisse tweede stem van Koning en gejaagde drums van De Glee. Gitaarpop op zijn best en dit doet verlangen de band op het podium in actie te zien. 'Mr. Man' is uit hetzelfde hout gesneden en de hysterische sample is een geinige accessoire. In 'Give it to Me' klinken zelfs electropopinvloeden door. De nummers zijn vakkundig in elkaar gezet en dat werkt. In tegenstelling tot The Real Guns, klinkt The Happy Few ambitieus en geloofwaardig. Joep Geevers heeft een prettig onvaste stem die nog het meest doet denken aan Robert Smith van The Cure. Maar waarom moet deze elk nummer weer gedubd worden? De mix klinkt vet met gelaagde, volle gitaren en een pompende bas. Geevers is misschien geen wereldzanger en heeft zangtechnisch nog wat werk te verrichten, maar zo'n goedkoop effectje is nergens voor nodig. Gelukkig doet het niets af aan de nummers en Geevers komt er wel. The Happy Few levert met deze eerste demo een stevig visitekaartje af dat doet uitkijken naar podiumactie en een volwaardig album.