HEIMATAERDE Mannen in maliënkolders, met zwaarden en schilden. Wie niet beter zou weten zou denken dat de veldslagen van het Live Action Role Playing-gezelschap, vorig jaar nog een van de buitenactiviteiten nu in Tivoli Oudegracht worden uitgevochten. Heimataerde, want het gaat om een van de bands op de affiche, koppelt de eer (en de kostuums) van de kruisridders aan EBM en electro. De groene (en ongewapende) boselfjes van de absinthbar kijken geamuseerd toe hoe de ridders het ene moment elkaar op het podium te lijf gaan, en vervolgens doodleuk als schildwacht naast de zanger staan. Muzikaal heeft het helaas een stuk minder op het lijf, de beats klinken dof, er zit totaal geen variatie in het geluid en de set kent nauwelijks spanning. De visuele show heb je na een kwartier ook wel gezien, en wie vorige week bij Skinny Puppy was kan alleen maar lachen om het nepbloed dat van de kin op het shirt van de zanger drupt. Het publiek kan er ook weinig mee en lijkt vooral te wachten op de grote klapper van dit weekend: VNV Nation. ROTERSAND Nee, dan Rotersand. Gewoon drie mannen in een normale outfit, een zanger met charisma en beats die wél vet klinken. Het eerste mid-tempo nummer krijgt nul reactie, maar net als een avond eerder bij Covenant ontdooit de zaal al na een paar minuten. Het trio staat regelmatig arm in arm vooraan op het podium het publiek op te zwepen, terwijl de muziek gewoon doorgaat. Fascinerend hoe dat voor dit publiek blijkbaar niet uitmaakt; een rockband zou het niet moeten flikken om de muziek gewoon te laten doorlopen terwijl de muzikanten niet spelen. Toch zitten er ook in die hoek genoeg bands waarbij de tape een grotere rol heeft dan voor het publiek duidelijk is. Vanavond maakt het allemaal niet uit; Tivoli is voor nu even van Rotersand. Zelfs als er een kleffe ballad voorbij komt en de aanstekers de lucht in gaan. Dan blijkt het echter een intro te zijn voor een stamper van Faithless-formaat, die alle handjes omhoog krijgt. Daar is het commando 'Hands up!' totaal niet voor nodig. Zelden zo'n perfect toepasselijk voorprogramma gezien. VNV NATION Hoezeer Rotersand Tivoli ook zijn greep houdt, de gedachten gaan onwillekeurig uit naar de totale euforie die Ronan Harris en Mark Jackson op de vorige editie van Summer Darkness wisten te bewerkstelligen. VNV Nation speelde een complete zegetochtshow: zweet droop in dikke druppels van de muren aan de Oudegracht, honderden handen rezen ten plafond, lachende gezichten overal en geboren charmeur Harris wist een technisch ongeluk met geinig gekeuvel te vullen. VNV Nation beleefde zijn moment van ‘de-zaal-eet-uit-mijn-hand’. Zo’n moment geldt vanavond Rotersand. VNV Nation trekt weliswaar een compleet afgeladen zaal die wederom saunatemperaturen bereikt, voor volstrekte dansvloergekte hebben de twee (live aangevuld met een extra toetsenist) deze keer iets meer tijd nodig. Al vroeg wordt de kraker van de nieuwe plaat ‘Judegement’ weggegeven wanneer VNV Nation reikt naar hun ‘Farthest Star’. Ook stamphit ‘Chrome’ komt vooraan in de set voorbij. Maar diepe impact hebben beide tracks nog niet. Harris beent als een bezeten bouwvakker rond, jut op, ment, zet aan tot gejoel en blijkt live een redelijk beperkt zanger, maar bij VNV Nation gaat het niet om het halen van de juiste noot zals bij Epica en co. Bij VNV Nation geldt de combinatie tussen dreunende beats (overigens wel live gespeeld!) en teksten waarvoor Maxi Jazz van – wederom – Faithless zich niet zou hoeven te schamen. Eén moment, één nummer vangt die kracht van VNV Nation in zijn puurste vorm. De ballad ‘Illusion’ vat in een krappe vier minuten samen hoe futuristische muziek van bezieling voorzien kan worden, wanneer Harris verhaalt over de pijn en twijfel die een zelfmoord in de naaste omgeving voor de nabestaanden oplevert. In rustige muzikale oorden, snijdt zijn stem door merg en been. Vanaf dat moment gaat het crescendo met VNV Nation op Summer Darkness 2007. Uit de oude doos en nieuwerwetser materiaal wisselt elkaar af. Harris geeft blijk van onverhulde humanistiek en spiritualiteit in zijn teksten, terwijl zijn bandmakkers pop naar de toekomst projecteren. Daarin is weinig ruimte voor subtitliteit of sympathieke gestes. De toekomst vraagt volgens VNV Nation om hapklare brokken én een boodschap en in beide voorziet de band volledig. Het mag dan even duren voordat Tivoli zich anno 2007 volledig overgeeft aan VNV Nation, waar Harris de zaal in zijn greep heeft, is de euforie er niet minder om. Noisefreaks dansen alsof hun leven ervan afhangt, futurepopliefhebbers zweten ettelijke liters lichaamsvocht eruit en menig niet-gothic dancefan gaat uit zijn dak terwijl zwart allesbehalve de prioriteitskeuze is qua kleding. VNV Nation verbroedert, VNV Nation vermenselijkt op een futuristische dwingende manier. Een methode die niets aan de twijfel overlaat. Harris en Jackson waren, zijn en blijven de grootmeesters van de futurepop. Het bewijs staat geschreven op de brede glimlach die menig gezicht tekent dat drijfnat bezweet, maar overduidelijk ten diepste voldaan naar buiten loopt, op zoek naar verkoeling. Summer Darkness, dag 3 met Heimataerde, Rotersand en VNV Nation Gezien: Tivoli Oudegracht, zaterdag 11 augustus 2007