Mainstream appeal. Hoeveel acts zouden de - door sommigen gewraakte - term dragen, op Summer Darkness dit jaar? Het is iets dat we de komende dagen uiteraard allemaal gaan ondervinden. Maar na de eerste echte Summer Darkness-dag mag duidelijk zijn dat het er in ieder geval 1 is: Emilie Autumn. Een 27-jarige schone uit Chicago, die een frisse, Victoriaanse wind laat waaien door de duisternis. En haar connecties daarbij, op zijn zachtst gezegd, nogal mee heeft. Ontdekt door - wie hem nog van zijn Four Seasons-bewerking kent, steke zijn vinger op - anarchoviolist Nigel Kennedy, gepokt en gemazeld door grungesterren Courtney Love (met wie ze toerde) en Billy Corgan (met wie ze zelfs nog even een relatie had) is het natuurlijk makkelijk Emilie Autum af te doen als een omhooggeschoten protégé. Toegegeven: afgaande op haar muzikale prestaties in De Helling, bepaald niet genoeg om een vol uur te boeien, hebben die critici het niet eens bij het verkeerde eind. Maar wie Autumn deze vrijdagavond bezig zag kon moeilijk om haar niet geringe charisma heen. Sterker nog: er gebeurde iets in en met de zaal. Of het nu lag aan de theedrinkende Victoriaanse verschijningen op het plankier, aan Autumns capriolen op viool, haar overstuurde Siouxie-achtigevocalen of aan haar grappige opmerkingen tussendoor, Emilie Autumn gaf een groot deel van de zaal, voor het eerst dit festival stond De Helling volgepakt, het gevoel speciaal voor hen te spelen. En dat is een prestatie die je haar, ondanks enkele twijfel over het live-gehalte, moet nageven. Bijgestaan door drie secondantes bracht ze daarbij bovendien enkele nummers, die in sommige werelden tot ware anthems zouden uitgroeien. Met prijsnummer 'Dead is the new alive' voorop. De enorme run op de merchandise-stand, waar in stijl van de show zelfs Emilie-theepotten te koop waren, onderstreepte na afloop alleen nog maar de hitstatus van gothic's nieuwste popprinses; van Summer Darkness' hoogsteigen gothic-Kylie. De taferelen bij Emilies show stonden in schril contrast met de rest van de avond. Alwaar het Noorse Elusive zijn sfeervolle gothic rock weliswaar enthousiast en aanstekelijk de zaal in slingerde (inclusief Billy Idol-cover in de toegift), maar daarbij vergat ook met eigen songs te beklijven. Desalniettemin: een uitstekende sfeermaker aan het begin van een lang festival. Iets dat van Frank The Baptist minder gezegd kan worden. De band kreeg weliswaar een, half gevulde, zaal van oude wave-fans aan het hoofdschudden, maar leek zodanig uit een matige jaren-tachtig-undergroundfilm weggelopen, dat de spaarzame niet-zwartgekleden het naarstige gevoel bekroop zich beter gezwind naar elders te begeven. Niet alvorens in de foyer te stuiten op een goedgemutste Emilie, die maar wat graag kiekjes liet maken met zojuist gewonnen fans. Inderdaad: zoals het een ster-in-wording betaamt. Summer Darkness, Dag 2 Met Frank the Baptist, Emilie Autumn en Elusive. Gezien: Tivoli De Helling, vrijdag 10 augustus 2007