De bandleden van Nederlandse grootheid the Nits komen op en nemen plaats op de krukken achter hun instrumenten. Leadzanger/gitarist Henk Hofstede vertelt dat ze eind vorig jaar een akoestisch optreden in een Amsterdamse huiskamer hebben gedaan in het kader van het initiatief 'live in the living'. "Dat beviel zo goed dat we nu op die manier openen. We zijn ons eigen voorprogramma." Het 'voorprogramma' (van) the Nits komt met akoestisch gitaarwerk van Hofstede, keyboards van Stips en subtiele percussie van Kloet. Het is een volle bak in Tivoli. Het publiek is voornamelijk van middelbare leeftijd. Ook valt op dat opvallend veel ouders hun kinderen hebben meegenomen. Beiden lijken onverdeeld enthousiast. Visueel worden de nummers, op passende wijze, begeleid door middel van een scherm dat achterop het podium is geplaatst. Zo krijgt het publiek bij het nummer 'Cars & Cars' beelden van rijdende autos voorgeschoteld en brengt 'Giant Normal Dwarf' sumoworstelaars in beeld. Na een klein uur gespeeld te hebben, gaan de krukken van het podium en doet the Nits weer wat we van de band gewend zijn. Stips komt achter het grote keyboard te staan, Kloet neemt plaats achter het drumstel en Hofstede hangt zichzelf een gitaar om achter de staande microfoon. Vervolgens spoort de frontman het publiek aan om mee te zingen, zodat even later als uit een mond de grote hit 'Adieu Sweet Bahnhof' te horen is. Nu komt the Nits echt op stoom! Toch blijft het moeilijk om de muziek van the Nits te plaatsen. Soms doet het denken aan artpop, maar dat neemt niet weg dat het ook veel weg heeft van rock. En er zijn meer stromingen die de groep in zijn lange bestaan (de band tourt al meer dan dertig jaar over de hele wereld!) hebben beïnvloed: van rock 'n roll en jaren tachtig tot latin, volksmuziek en zelfs experimentele dance en postrock. Toch doorklinkt in deze verscheidenheid het typische the Nits-geluid. Je zou dus kunnen zeggen dat the Nits deze avond een muzikale reis maakt door heel popmuziekland. Oude nummers worden afgewisseld met meer recente, zoals 'War and Peace' hetgeen de moord op Theo van Gogh als onderwerp heeft, en met enige regelmaat vertelt de zanger over de verhalen achter de nummers. Dat deze mannen het al zo lang volhouden, komt duidelijk doordat ze enorm veel plezier hebben in het spelen. Het optreden verloopt niet vlekkeloos, maar het schijnt niemand in de zaal te kunnen deren. En als een van de technici van Tivoli een flesje water omgooit, stopt de band met spelen en grapt over het incident totdat de boel weer droog is gemaakt. Vervolgens spelen de mannen midden in het nummer weer verder. Daarnaast zit de drummer er een keer naast en vergeet Hofstede tot twee keer toe zijn teksten. Maar de ervaren mannen lachen er om, maken een grapje en pakken de draad weer op. En het publiek? Het publiek vindt het prachtig. Na ruim drie kwartier versterkt gespeeld te hebben, vindt de band het mooi geweest. De groep bedankt het publiek en verlaat het podium. Vanwege een staande ovatie en een onvermindered applaus van het publiek komt hij nog driemaal terug, maar dan is het toch echt voorbij. The Nits Gezien: Tivoli, zondag 26 maart 2006