Sailors Don’t Cry, de EP van de Utrechts/Doetinchemse band Mailman John, mag gekaraktiseerd worden als lichtvoetige gitaarpop met invloeden van folk, blues, indie en vooral melodieuze rock. Gitaren voeren de boventoon, maar ook mondharmonica en accordeon worden gebruikt. Iets dat de variatie in de muziek ten goede komt en net dat extra blues-tintje geeft. Verder wordt op de EP de tweestemmige zang mooi uitgewerkt en zijn de gitaarsolo’s soms lekker lang. De teksten zijn weliswaar allesbehalve origineel, maar daardoor wel weer pakkend. En al lijkt de muziek af en toe wat rommelig door de vele tempowisselingen, echt storend wordt deze wanorde nooit. Kortom: op Sailors Don’t Cry klinkt toegankelijke, rustige gitaarpop in de traditie van Travis of Ocean Colour Scene. Met een verschil: Mailman John bevindt zich nog lang niet op dit niveau. Dat wil niet zeggen dat Mailman John sinds zijn oprichting in 2002 al niet aardig wat gepresteerd heeft. Immers won de band al de Achterhoekse popprijs in 2004 (een bandcompetitie in de Achterhoek, waarvan de winnaar doorgaat naar de Music Awards Gelderland, wat, op zijn beurt, weer een opstap kan zijn naar de Grote Prijs van Nederland) en de popprijs van de Hogeschool van Utrecht in december 2005. Bij de laatste werd zowel gewerkt met een professionele jury als een applausmeter van het publiek. Mailman John schijnt dus wel een aanstekelijke liveband te zijn. Helaas werkt Sailors Don’t Cry minder aanstekelijk. Ook al maken de verschillende invloeden hem weliswaar gevarieerd en geeft de eigen inbreng hoop, toch wordt de plaat nergens echt spannend. Het lijkt echter heel goed mogelijk dat een bandje met zo’n professionele instelling ooit wel voor die spanning zal zorgen. Uiteindelijk zal ook Mailman John dus wel op de plaats van bestemming arriveren.