Vooraf werd er door de bandleden nog wat gemopperd over het onchristelijke aanvangstijdstip, om acht uur dinsdagavond in Tivoli stonden ze er toch als voorprogramma van The Levellers: de Mighty Jackals. Twee decennia speelde de Utrechtse pretfolkformatie zalen ondersteboven en slaagde ze erin om een aardige schare volgelingen te verwerven. Na een kleine twintig jaar vindt de formatie het welletjes, de motivatie om langer door te gaan ontbreekt bij de bandleden. Tivoli is al aardig volgelopen bij aanvang van het afscheidsconcert. "We gaan als goede vrienden uit elkaar", houdt zanger Roel de zaal voor. Het achttal brengt datgene waarmee ze al vele jaren in grote en minder grote zalen succes heeft: rammelende, onpretentieuze, energieke feestmuziek. Country, Ierse folk, rockabilly, ska en een prominente rol voor viool, accordeon en banjo. Het geheel overgoten met een flinke scheut alcohol. "I never get drunk no more", brult zanger Roel, het blikje bier in zijn hand spreekt duidelijk andere taal. Na een denderend uurtje en vele bedankjes is het einde daar: exit Mighty Jackals. Het geduld van de vele Levellers-volgelingen wordt vervolgens danig op de proef gesteld: eerst staat nog het Belgische Neeka geprogrammeerd. Neeka is een akoestisch kwartet bestaande uit twee dames met Joan Baez-achtige kapsels en dito jurken en twee jongeheren op viool en gitaar. Het wordt niet geheel duidelijk waarom dit ingetogen gezelschap vanavond tussen twee luidruchtige folkformaties is geplaatst. De subtiele, maar vlakke en voorspelbare lichte country en folk van de Vlamingen wordt volledig overstemd door het kabaal in de zaal. Veelzeggend is het moment dat de zangeres met lichte wanhoop, het hoofd in haar handen, contact probeert te maken met het publiek. En dan zijn daar The Levellers; een groter contrast met de voortkabbelende liedjes van Neeka is nauwelijks denkbaar. Vanaf het pompeuze intro en de eerste tonen is evident waar het de Britse band om te doen is: de zaal in beweging krijgen. Geen tijd voor nuance hier, wel voor bombastische folkrock met volop viool en vette baspartijen. En zie daar: net als twee jaar geleden in Tivoli (en de keer daarvoor, en die daarvoor, en die daarvoor) slaagt de formatie er moeiteloos in om het publiek in vervoering te brengen. Spannend is de powerfolk van het zestal -midden jaren negentig ongekend populair- al jaren niet meer, maar wat dondert het als je zelfs de meest houterigen tot olijke dansjes en sprongetjes weet te verleiden? The Levellers bouwen hun show efficiënt op, hun grootste hit 'One way' bewarend tot de tweede toegift. De nummers van hun topwerk 'Levelling the Land' uit '91 brengen de grootste bijval teweeg; Tivoli verwordt allengs tot een dansende, springende en joelende massa bij het aanhoren van de nog altijd smakelijke klassiekers 'Liberty Song' en 'Far from home'. Al met al een vrolijk folkavondje dus, dinsdag in Tivoli. Licht weemoedig stemmend door het afscheid van The Mighty Jackals, dat wel. The Levellers, Neeka & The Mighty Jackals. Gezien: Tivoli, dinsdag 7 maart 2006