Dag 11, donderdag 04-05-2006 Arcadium in Graz Een nieuw land en dus een nieuw hoofdstuk in het Taxi to the ocean tourboek. Na een zweterige rit van vijf uur door prachtige Oostenrijkse landschappen, komen we aan bij de zaal waar we vanavond gaan spelen. We mogen meteen al onze spullen op het podium gooien, omdat we vandaag zowaar headliner zijn. Wanneer alles staat beginnen we direct met de soundcheck. Deze gaat zeer vlot. Na de soundcheck zoekt iedereen een rustig plekje om een beetje uit te rusten. Wanneer ik Just en Robin opzoek om wat te ouwehoeren, zijn ze allebei in dromenland. Ik laat ze daar maar even aangezien elk momentje rust dat je op tour kunt pakken de eerste stap is naar een beter bestaan. En dat ik nu allemaal rare dingen begin te schrijven, bevestigt dit alleen maar. Het gebouw waarin we vanavond spelen is zeer bijzonder. Wanneer de deuren open gaan is alleen het café gedeelte op de tweede verdieping open en daar is dan ook iedereen te vinden. Een uur later gaat ook de eerste verdieping open zodat je via deze op de begane grond kunt komen waar je de bands kunt aanschouwen.The Big Empty trapt af met een toffe set vol pakkende rockliedjes. Wat gelijk opvalt aan het publiek is dat het veel gereserveerder is en verder achterin de zaal staat, in het donker, dan het publiek in Tsjechië. Remmert checkt voorzichtig bij de jongens van The Big Empty wat ze van het publiek vonden. "Oh, zo is het Oostenrijkse publiek altijd," is hun antwoord. Oef, dat wordt even andere koek dan in Tsjechië. Wanneer meteen vanaf het eerste nummer de beuk er in gaat, wordt het duidelijk dat we vanavond niet veel hoeven te verwachten. Toch komt er vanuit een donker gat opvallend veel applaus en gejoel. Er zijn dus wel degelijk mensen! Op het podium is het geluid chaotisch doordat alle monitor levels opeens helemaal anders staan dan bij de soundcheck. We missen onze geluidsman Guido die vanochtend weer is teruggereisd naar Nederland. Gelukkig lukt het ons toch om de concentratie te vinden en de wat zachtere liedjes met veel intensiteit te brengen. Het publiek waardeert dit. Wanneer we naar het einde van de show toe nog wat harder werk ten gehore brengen, komt er opeens een groepje jongens naar voren gedenderd. Ze gaan helemaal uit hun plaat op onze rock en beuken op elkander in dat het een lieve lust is. Maar het hoogtepunt van hun aanwezigheid vooraan is het crowdsurfen. Met gevaar voor eigen leven springen ze van het podium. Wauw, wat een gekte in Oostenrijk! Ingepakt en wel, volgt er een bergrit in het donker naar de live-club van boeker Klaus. Daar aangekomen wacht ons een prachtige slaapplek backstage en een grote zaal die helemaal tot onze beschikking staat. Ik ga naar bed terwijl Just en Remmert midden op het podium nog verder filosoferen over allerlei zaken. Dag 12, vrijdag 05-05-2006 Café Bayer in Bruck an der Mur In de ochtend zien we pas goed in wat voor een schitterende omgeving we terecht zijn gekomen. Om de Oostenrijkse melancholie hoogtij te laten vieren, is er voor ons een heerlijk ontbijt bereid met kaisersbrötchen en dergelijke. Boeker Klaus bereidt ons bij het ontbijt al voor op de plek van vanavond. Hij ziet het somber in aangezien het erg klein is. We vertellen Klaus dat we wel voor hetere vuren hebben gestaan. Na het ontbijt neemt Klaus ons mee naar een restaurantje in de bergen. Iedereen geniet van de schitterende plek en beleeft van achter zijn zonnebril de roes van het prachtige landschap met een mix van het heerlijke Oostenrijkse bier in de hand. Na anderhalf uur dalen we weer af naar de bewoonde wereld. Eenmaal aangekomen bij Café Bayer blijkt Klaus toch echt gelijk te hebben. De zaal is echt heel klein! Sterker nog, het is de kleinste plek waar we tot nu toe in de geschiedenis van Taxi hebben gespeeld. Snel overleggen we wat we zullen doen en we besluiten dat we semi-akoestisch gaan spelen. Remmert knutselt met wat flightcases een drumstel in elkaar, terwijl de akoestische gitaren uit het vet worden gehaald. Tijdens het avondeten wordt de setlist voor vanavond aangepast. Een beetje onwennig beginnen we aan de set. Gaan wij en het publiek dit trekken? De eerste vier liedjes gaan stroef, maar dan slaat de sfeer in het café om en blijkt de vergelijking met een diesel nog altijd raak wat Taxi betreft. Wanneer we eenmaal op ons gemak zijn met het lage volume en onze draai op het 'podium' hebben gevonden, krijgen we het publiek mee. De set eindigt uiteindelijk in dampende rock met een heuse Keith Moon-actie van Remmert. Na de show komt de kroegeigenaar verguld van geluk naar ons toe om ons meteen vast te leggen voor de volgende keren dat we ons binnen een straal van honderd kilometer van zijn café begeven. Vervolgens drinken we nog een hoop complimentjes weg. Wanneer we vertrekken naar onze slaapplek in de club van Boeker Klaus laat Klaus zijn auto staan en rijdt met ons mee. Eenmaal aankomen bij de club springt hij als eerste de bus uit en rent de club in. Het lijkt er op dat hij wat biertjes gaat lozen, maar hij blijkt iets heel anders van plan te zijn wanneer even later vanaf de P.A. zijn favoriete muziek op een oorverdovend volume schalt. We krijgen gewoon een privé afterparty! Vervolgens zie ik kanten van mensen, waarvan ik het bestaan niet eens wist ondanks dat ik ze al langer dan tien jaar ken. Het blijft nog heel lang onrustig in het kleine dorpje in Oostenrijk. Dag 13, zaterdag 06-05-2006 Transporter in Klagenfurt De laatste dag van deze tour. Onderweg naar Klagenfurt is het rustig in de bus. Iedereen is nog langzaam aan het bijkomen van gisteravond. Wanneer we in Klagenfurt aankomen, worden we door ons GPS-mannetje naar een conferentie-centrum gestuurd. Na wat op en om het terrein te hebben gereden, worden we door de gastvrouw van vanavond naar binnen geroepen. We kunnen meteen onze spullen uitladen en gaan opbouwen. Vanavond is alweer de laatste show voordat we terug moeten naar de 'normale' wereld. Ik wou dat het touren nooit ophield! Het belooft een mooie avond te worden. Meteen aan het begin van de set staat het jonge publiek al vooraan onze liedjes mee te zingen. Klagenfurt heeft echt op ons gewacht en is blij dat we er zijn. Alles gaat gesmeerd. Halverwege de set willen we het er dan ook eens flink van nemen en beginnen met de improvisatie in 'Way too Smart'. Echter, na een minuut vallen er opeens veel lagen weg. Shit, scheidt dan tijdens de laatste show mijn versterker er mee uit? Al snel wordt duidelijk dat niet alleen mijn versterker er mee opgehouden is, maar al onze versterkers. Remmert is echter nog niet gestopt met drummen, dus begin ik maar met hem mee te klappen en krijg ik behalve de rest van de band ook de zaal mee. Na mijn Freddie Mercury imitatie moet ik het publiek helaas meedelen dat er technische problemen zijn en dat die eerst opgelost moeten worden voordat we weer verder kunnen. Na vijf minuten is het euvel al verholpen en gaan we weer verder. Het publiek is wild en het wordt een prachtige avond. Op het podium vertel ik het publiek over de weddenschap die tourmanager Lenka en Robin voor de tour zijn aangegaan. Lenka is ervan overtuigd dat we alle Taxi shirts zullen verkopen, maar Robin denkt van niet. En ook al hebben we de hele tour her en der wat shirts verkocht, toch zijn er op dit moment nog zeven shirts over. Mijn praatje lijkt geholpen te hebben wanneer het na afloop van de show echt een gekkenhuis is bij de merch-stand. We verkopen veel cd's en alle overgebleven shirts! Wat een geweldige afsluiting van deze tour! Dan laden we de bus voor de laatste keer in en rijden we naar het huis van de jongens van 'The Big Empty' alwaar Raffi, het jongere broertje van de zanger, zich een uitstekende gastheer toont. Na een paar uur slapen keren we terug naar Nederland. Maar we laten Europa voorlopig niet met rust. Deze zomer zullen we nog terugkomen, hopelijk met de Nederlandse overwinning van het WK voetbal op zak. Tot slot wil ik iedereen bedanken voor het lezen van dit tourverslag. Een speciaal woord van dank gaat uit naar Lenka, NPI, de Gemeente Utrecht en iedereen die ons thuis en onderweg heeft gesteund.