Twee maanden geleden kregen we het te horen. Terwijl we de Tjechisch/Duitse grens passeerden werden we gebeld met de mededeling dat we in januari op Noorderslag mochten spelen. Fantastisch! Een bekroning op jarenlang hard werken. Hoewel bij iedereen binnen de band het fenomeen Noorderslag wel bekend was, wisten we niet wat het nou exact inhield. Niemand van ons is er ooit geweest, dus meer dan dat het een 'belangrijk' festival is, wisten wij niet. Het feit dat ons optreden in dB's, de woensdag voor Noorderslag, werd aangekondigd als try-out, maakte nog eens het belang van het festival in Groningen duidelijk. Het optreden in dB's was alles behalve een 'generale'. Iedereen gooide alles er uit. Als het al een repetitie was, dan was het een slecht voorteken. Onze bus ging ook nog eens kapot, maar we hebben vrijdag de 13e overleefd en waren klaar voor de grote dag. Vandaag verzamelen we om half negen. We zijn een half etmaal verwijderd van wat tot nu toe ons grootste optreden zal zijn. Voordat het zover is moeten we eerst nog ruim twee uur richting het noorden reizen. Het eerste programmapunt van de dag is een akoestisch optreden in een platenwinkel in Groningen. Als Remmert (drummer Taxi, red.) en ik de winkel betreden kijkt hij mij met een grijns aan. En hij blijft hij me lachend aankijken. Na een minuut hoor ik het ook. In de winkel wordt onze vorige plaat 'Sunday Longplay' gedraaid. Te gek! Als twee te-dik-uitgevallen pauwtjes lopen wij een vermomd ererondje door zogenaamd de winkel en het assortiment te bestuderen. Langzamerhand druppelt de rest van de band nu ook binnen. Precies op tijd om de akoestische set van Infadels mee te pikken: een mooi micro-concert. Dan mogen wij. Akoestisch optreden is met Taxi altijd weer een grote verassing. Niet in de laatste plaats voor ons zelf. Vandaag spelen we vijf liedjes. Het is een kort en zeer vermakelijk optreden. Na afloop praten we nog wat na met het publiek en hangen we een beetje rond om de tijd de doden. Helaas lukt het niet meer om Gem nog te zien, want de Oosterpoort wacht. Daar aangekomen is het een komen en gaan van bussen en busjes. Wij mogen gelukkig al vroeg onze spullen naar binnen sjouwen. Ik loop volgepakt met koffertjes zo snel ik kan naar de foyer, om te checken hoe het podium eruit ziet. Wauw!!! Wij mogen in het hart van de Oosterpoort spelen op een podium van perfect formaat: niet te klein, niet te groot. Ook zie ik dat Guido de Geluidsman helemaal in zijn nopjes de mengtafel doorneemt. Zodra alles op het podium staat gaan we eten. Zogenaamd even rust, maar alles behalve rust tijdens het eten. Iedereen vraagt elkaar tien keer dezelfde vragen: "Heb je dat gecheckt?", "Zitten er al nieuwe snaren op je gitaar?", "Eet je niet te veel?" etc.. Zonder onze helden Guido de Geluidsman, Jappie de Taxidriver en Nadia de Allesregelaereraer zouden we allang zijn doorgedraaid! Just (zanger-gitarist Just Posthumus, red.) is vandaag een beetje het zorgenkindje. Deze ochtend werd hij wakker met een 'gezwel' in zijn keel. Hij loopt de hele dag onafscheidelijk met zijn flesje cognac rond en zegt geen woord meer dan het broodnodige. Het doet mij dan ook deugd als hij opeens tijdens de maaltijd vertelt hoe bizar het is dat Taxi in dezelfde ruimte zit te eten als Hind en de Jeugd van Tegenwoordig. Tsja, het is raar dat wij als vriendenclubje op zo'n 'echt' festival, tussen al die grote namen mogen spelen. Na het eten gaan we soundchecken. Alles klinkt groots en vet. Bij mij beginnen de zenuwen nu plaats te maken voor het grote genieten. Het is helemaal te gek dat we hier op Noorderslag met een Led Zeppelin-achtige overdrevenheid qua VET geluid staan, iets waar ik helemaal opgewonden van raak. Als we klaar zijn met de soundcheck trekken we ons terug in onze kleedkamer. Aangezien we als een van de eersten spelen hebben we maar een kwartier om elkaar op te peppen/fokken. Hier is weinig voor nodig. Op naar het podium. Als we in de foyer aankomen is deze al voor driekwart gevuld. Ons is gezegd dat we er rekening mee moeten houden dat de foyer toch een soort van doorloop is en aangezien we vroeg spelen niet op al te veel mensen moeten rekenen. Maar als deze mensen blijven wordt het een gekkenhuis. Dan is het zover. Achter het podium staan we in het donker te wachten tot we op mogen. Nu moet het gebeuren. De presentator roept: 'TAXI TO THE OCEAN!' en dan is het aan ons. Het optreden is één grote ontlading. Zover als ik kan kijken zie ik mensen staan. Zoveel mensen?! Zo nu en dan kijk ik achterom of er niet een film wordt geprojecteerd of dat er een groep naakte paaldanseressen achter ons staat, maar nee, al die mensen kijken en blijven kijken naar Taxi To The Ocean!!! We spelen straf en hard en per liedje schakelt het publiek een enthousiasme-tandje bij. Als de show is afgelopen staan er vijf dikke, bezweten rockers te schreeuwen en stijf van de adrenaline. WE WILLEN MEEEEEEER!!! We krijgen ook meer. Nadat alle spullen, behalve de gitaren, door Jappie en Nadia zijn weggebracht gaan wij en Guido de Geluidsman door naar het derde optreden van de dag: een heuse Silent Disco. Als ik aankom zit Remmert al achter een elektronisch drumstel lustig te spelen. Het ziet er erg lachwekkend uit. Als ik mijn koptelefoon op zet wordt het nog lachwekkender. De Kiss-geluiden vliegen je om de oren. Nog nauwelijks bekomen van de show in de Foyer beginnen we aan de Silent Disco show. Wij hebben zelf allemaal een koptelefoon op en gebruiken geen versterkers en het voltallige publiek heeft ook een koptelefoon op. Zij staan op de dansvloer en kunnen kiezen tussen Taxi of de DJ. Na twee liedjes is de dansvloer verdeeld in twee kampen en staat iets meer dan de helft bij ons te rocken en de rest kiest voor fijne beats. We spelen nu zeer vrij en de sfeer is zeer uitgelaten. Er is een geweldige wisselwerking tussen ons en het publiek, omdat iedereen maar met moeite zijn lach kan onderdrukken. Het is zo bizar. Ondertussen staan er ook een heleboel mensen zonder koptelefoon het tafereel met een glimmende grijns te aanschouwen. Na het optreden gaan ook de gitaren de bus in. Just en ik moeten gelijk door naar een interview met Utracks. Just raakt echter kwijt in alle chaos. Dan maar zonder Just. Sander (broer Oskamp, gitarist en toetsenist, red.), Robin (gitarist Van Saaze, red.) en ik lopen als drie kleine kleutertjes achter Nadia de Regelaer aan. We vinden Utracks en een rustig plekje om een kort interview te doen. Als we de vraag krijgen wat we tot nu toe hebben gezien realiseren we dat we nog geen enkel bandje hebben gezien. Na het interview willen we wat bandjes gaan kijken, maar dan komt onze manager Jacco naar me toe om te vertellen dat we een kort interview hebben op Radio 3FM. Fantastisch!!! Maar waar is Just? Ik besluit hem te zoeken, maar na tien minuten rondlopen staak ik mijn zoektocht. Dan maar weer zonder Just. Vijf minuten voor dat we het interview doen duikt Just op. Uitbundig vertellen we hoe tof het is om op Noorderslag te mogen spelen. Vervolgens mag Just onze nieuwe single 'Under the Sheets' aankondigen. We drinken nog wat biertjes en reizen gelukkig veel later dan gepland naar Utrecht. Dit was er weer zo één! Wat een avond!!!