The Gasoline Brothers lossen met debuut belofte in

Utrechtse all-star band levert rootsrock in de geest van Wilco

Hans Vrijmoed, ,

Vier muzikanten uit verschillende Utrechtse bands komen – aanvankelijk voor de grap – samen en groeien uit tot een serieuze act met een repertoire van prachtige Americana en stevige rockers, verzameld op debuutalbum ‘Hm!’

Utrechtse all-star band levert rootsrock in de geest van Wilco

De zogenaamde broers Jack, Jeff, Jim and Joe Gasoline wonnen schijnbaar vanuit het niets de 2004-editie van het Uur U en speelden daarna o.a. op het Zinin-festival en als support-act van The Posies en One Star Hotel. Inmiddels zijn The Gasoline Brothers het stadium van goede grap wel voorbij, getuige het debuut 'Hm!'. Met Martijn Groeneveld achter de knoppen (o.a. Solo en At The Close Of Every Day) leverde de band binnen een week een album af in de lijn van Guided By Voices, Pavement en vooral: Wilco. Een geluid dat voor de hand ligt, gezien de muzikale richting van de andere bands waar de Brothers in actief zijn/waren: de rootsrock van Sandusky, de Americana van The Yearlings, het Beatlesque van wijlen Paper Moon en het Excelsior-gitaarbandjes geluid van Gloricz Jim. Ondanks de overhand van het Wilco-geluid, kent 'Hm!' genoeg afwisseling om te blijven boeien. De al op single verschenen gitaarrock van 'Sleeping Pills & Asteroids' is een stuk harder dan de rest van het album. Ook 'Valentine's Day' steekt nogal af, maar is daarom niet minder mooi: een mistroostige ballade met een prachtig arrangement van fluit en strijkers (jammer dat ze zo blikkerig klinken) waarin de hoofdpersoon de Valentijnskaarten weggooit omdat ze niet van Haar komen. 'Valentine's Day' loopt prachtig over in 'Brian Wilco', met catchy piano-riedeltje en dito tekst: "She'll have another shot of whisky and smack you down the stairs". Zo zijn er meer mooie tekstuele passages, zoals in 'Recorder' (over een blokfluit-meisje dat rockster wil worden) en het in hillbilly-stijl gestoken 'Montgomery Hughes', waarin verhaald wordt over de gelijknamige moordenaar die zijn straf steeds weet te ontlopen. Ondanks de enkele iets mindere nummers en de niet helemaal gelukte opbouw (de tweede helft houdt de aandacht een stuk beter vast) is dit debuut van The Gasoline Brothers een erg aanstekelijk gitaaralbum geworden. De plaattitel dien je dan ook met een positieve intonatie uit te spreken. The Gasoline Brothers zijn de komende weken onder andere te zien en te horen in de landelijke Club 3VOOR12 (18 januari, Amsterdam) en op 25 januari in EKKO (als support voor Broken Beats).