Bong-Ra goochelt opzwepend met genres

Gastvocalen blijken meerwaarde op ‘I Am The God Of Hellfire’

Ingmar Griffioen, ,

Wijlen John Peel liep al jaren met hem weg en zijn breakcore-avonturen voeren hem dwars door Europa en verder. In Utrecht staat veteraan Bong-Ra ook al tijden bekend om zijn vaak weinig toegankelijke, van elk compromis gespeende breakbeat- en drum ‘n’ bass-creaties. Met zijn releases in 2005 lijkt hij zich ook landelijk breder in de kijker te werken.

Gastvocalen blijken meerwaarde op ‘I Am The God Of Hellfire’

Kun je een recensie over het pionierswerk van Jason Kohnen schrijven zonder het woord 'overstuurd' met betrekking tot de ritmiek en de beatstructuur in de mond te nemen? Vermoedelijk niet. Maar de man die het gros van zijn producties onder de naam Bong-Ra uitbrengt schuwt de onnavolgbare ritmes dan ook nadrukkelijk niet. En de Utrechter valt ook niet op enige stijlvastheid te betrappen. Kohnen's hectische mix van breakbeat, drum 'n' bass, ragga, gabber, rave en metal wordt inmiddels als 'breakcore' (denk: hardcore breakbeat) getypeerd. Wel handig zo'n verzamelnaam, want zijn plaatwerk stuitert werkelijk alle kanten op. Bong-Ra zit in een zeer productieve fase. Zo liet hij in 2005 twee volledige albums plus drie 12-inches los. En zijn werklust wordt beloond. Ging hij in april 2004 nog naar Engeland voor z'n eerste buitenlandse tour, inmiddels gingen Brazilië, Berlijn en, tijdens de Monsters Of Mash Up Tour, half Europa van Londen tot Slovenië en Polen voor de bijl. In februari wacht Japan en na Eurosonic in 2003 staat Bong-Ra bovendien zaterdag op Noorderslag. 'I Am The God Of Hellfire' mag dan wat lichter verteerbaar zijn dan veel van zijn vorige werk. Zo doemen er nergens duistere, ondoordringbare muren van zoemende (jungle-) bassen op en vergrijpt Kohnen zich ook niet aan de hypersnelle drum 'n' bass met brute gitaarsamples die we van zijn conceptalbum 'Bikini Bandits, Kill! Kill! Kill' uit 2003 kennen. De binnenhoes van de nieuwe plaat meldt niet voor niets 'Rave you fuckers!!'. Kohnen wilde zich meer op rave (vaak pakkende mix van techno, electro en acid) en spookachtige melodieën toeleggen en dat resulteert in een hogere radiovriendelijkheid. Dat betekent geenszins dat het album geschikt is om psalmen op te reciteren of als achtergrondmuziek bij yoga-oefeningen. Zijn jongste cd leent zich er nog altijd het beste voor om met de vuist in de lucht en een waas voor de ogen in een kolkende menigte te begeven. Zelfs in 'Bert Is Evil', een eerbetoon aan de in februari overleden Utrechtse technopionier Bert van de Grift, liegen de beats er niet om. Kohnen werkt weer met mc's als Rotterdammer Mike Redman, die op 'Bikini Bandits, Kill! Kill! Kill' ook al twee nummers van vocalen voorzag. In 'Pop That Cristal' rapt hij over genadeloze gabber. Regelrecht opruiend werkt de stem van voormalig Atari Teenage Riot-vocaliste Hanin Elias in 'Go Tiger!'. Zo zijn het de gastzangers die de veelzijdige nieuwste Bong-Ra naar het niveau 'onmisbaar op de hedendaagse dansvloer' stuwen. En voor 2006 plant Bong-Ra ongetwijfeld weer een stortvloed aan releases. Zo komt hij binnenkort met de 12" Servants of the Apocalyptic Goat Rave (met dj Sickboy) en een 12"-split met hardcore drum 'n' bass-producer Aaron Funk aka Venetian Snares. Verder op het release-menu: in februari de cd 'Soldaat van Oranje' en in maart de nieuwste van zijn experimentele jazz-project The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble. Maar eerst presenteert hij zich aan de Nederlandse muziekwereld op Noorderslag. Kohnen laat zaterdag 14 januari vanaf 02.30 uur vanuit de Live XS-kelder de hele Oosterpoort dreunen.