De dame in het voorprogramma vond voorstellen blijkbaar onzin. Heel veel woorden eraan vuil maken is ook niet nodig. De zangeres met Meredith Brooks-looks ging veel te hard. 'Is this to painful?' vroeg ze nog, raggend op haar gitaar. De luisteraars hadden al lang genoeg gehad. 'Yes!' was dan ook het antwoord van Ronald Giphart vanuit de zaal en met hem veel anderen. De DJ bracht het publiek vervolgens alvast in hippie- en harmoniesferen met 'San Francisco (Be Sure to Wear Some Flowers in Your Hear)' van Scott McKenzie. The Magic Numbers beginnen daarop met 'The Mule', een nummer over het naderende einde van een relatie. Het vaste onderwerp van de band. In het tweede nummer 'Long Legs' vervolgen ze 'I don't wanna lose your love'. Hier begint het publiek al ritmisch en a-ritmisch mee te klappen. Daarna 'Don't Give Up the Fight' en de single 'Forever Lost'. Alsof de luisteraars er al niet van meet af aan zin in hadden; na deze pakkende start zijn ze haast eng enthousiast. Bij het tragere 'I See You, You See Me' wordt het dolle publiek enigszins gekalmeerd. Zonneklaar wordt dat het niet frontman Romeo, maar Angela met de xylofoon is, die met haar zangsolo alle harten verwarmt. De Numbers zijn alle vier o zo sympatiek en er wordt wat afgeglimlacht. Maar Angela Gannon is bovenal breekbaar in haar optreden. Het publiek moedigt haar aan tot meer. Halverwege de set blijkt dat de Numbers hard werken aan een tweede album. De nieuwe nummers klinken alleen nog niet heel overtuigend. Daarentegen is het fijn zweven op 'Close your Eyes', met zijn Chris Isaak-achtige gitaarintro. De track is opgenomen met the Chemical Brothers en staat op hun 'Push the Button'. Nog opvallender is de cover 'Crazy in Love' in de toegift, hoewel deze toch saaier is dan het daarop volgende 'Mornings Eleven'. Tijdens de eerste en misschien wel beste track van de debuutplaat, zingt iedereen 'Uh-oh-uh-oh-uh-oh-oh-oh' uit volle Beyonce-borst mee. Met een hillbilly-slotstuk tenslotte spelen de Numbers alle harmonie naar de knoppen. Of het nu een harige hype is of niet, de mensen houden van the Magic Numbers. De teksten kunnen knapper, de bandleden misschien ook, het deert allemaal niet. De Numbers zingen en spelen grandioos en zijn oprecht verbaasd dat een ander dat doorheeft. Het woord 'arrogantie' kennen ze niet en dat is bijzonder in de wereld van de Rock. Als levende legendes werden ze ontvangen, als doodnormale muzikanten lachten ze erom. Aansluitend draaide de DJ, geheel in de thematiek van de avond, 'Only Love Can Break Your Heart' van ome Neil. Alleen liefde breekt je hart, maar lachen is de lijm, aldus The Magic Numbers. The Magic Numbers & Paul The Girl & Horsebox Gezien: Tivoli, zaterdag 25 februari 2006