Leuk om te zien dat de oudgedienden van Clawfinger nog steeds zaaltjes uitverkopen. De band werd in de jaren negentig groot in, het toen opkomende, rapmetal/crossover genre en heeft sindsdien altijd als een vaste waarde geteld. Waar vergelijkbare groepen als Rage Against The Machine, Stuck Mojo en Limp Bizkit zijn opgehouden te bestaan (of daar hard naar op weg zijn) blijft Clawfinger regelmatig albums uitbrengen. En touren. Nu met hun jongste 'Hate Yourself With Style' op zak. Het voorprogramma luistert naar de naam Tree Killaz en klinkt minder hiphop dan die naam doet vermoeden. Het speelt eerder een soort stevige rock waar anders vooral Noord-Amerikaanse bands parent op lijken te hebben; 3 Doors Down, Creed, dat soort werk. De Duitsers zijn niet in staat het publiek echt te boeien, hoewel de blootvoetige zanger een praatje hier en een grapje daar probeert. Ze sluiten hun set af met een uitstekend 'Kissing the Sun' van The Young Gods. Na een pauze wordt dan de James Bond-klassieker 'Goldfinger' ingezet als intro voor de hoofdact van vanavond. De vijf Zweden van Clawfinger komen op en storten zich vol enthousiasme in een set van meer dan anderhalf uur. Van alle platen komt een aantal nummers voorbij. Als tweede wordt 'Hate Yourself With Style' gespeeld en dan ontstaat meteen een grote pit in de zaal. Die blijft het optreden lang regelmatig terugkomen. De band is tevreden met de respons, er wordt veel gelachen. Ook om bassist André, die al molenwiekend en wild om zich heen draaiend een microfoonstandaard omver mept. Het is dezelfde André die zich later in het optreden van een speakertoren in de handen van het publiek laat vallen. Crowdsurfend bereikt hij weer het podium. Ook zanger Zak waagt zich aan een stagedive. Erg leuk om te zien, want het zijn niet de jongste gasten meer. Het geluid is zeer goed, de laaggestemde gitaren klinken moddervet en ook de keyboards/samples komen goed uit de verf. Van Clawfinger kan je zeggen dat de stijl achterhaald is en dat ze op elk album hetzelfde geluid presenteren. Maar op een show als deze is niks aan te merken. De band doet gewoon waar ze goed in is en dat wordt gewaardeerd door de vele fans die de band door de jaren heen aan zich heeft weten te binden. De bekende nummers komen voorbij: 'Nigger' (nog van de eerste demo uit '91), 'Two Sides', 'Biggest and the Best' en natuurlijk wordt er in de toegiften afgesloten met 'Do What I Say'. Dan is het plaatje compleet en kunnen de jongens een biertje gaan drinken met het publiek. Wie ze een warm hart toedraagt had er maar beter bij kunnen zijn in De Helling. Clawfinger en Tree Killaz Gezien: Tivoli de Helling, woensdag 25 januari 2006