Het was in maart 2004 dat de Utrechtse tak van 3VOOR12 werd gelanceerd als tweede Lokaalsite, na 3VOOR12/Den Haag. Nu, twee jaar later, is de site eigenlijk niet meer weg te denken uit de muziekscene van de stad. Denk alleen maar aan de maandelijkse Club 3VOOR12/Utrecht-avonden in dB's, die inmiddels dé ontmoetingsplek voor muziekliefhebbers in Utrecht zijn geworden. En niet te vergeten de onophoudelijke stroom van artikelen over uw favoriete lokale bandjes. Die iedere keer maar weer door enthousiaste vrijwilligers in elkaar worden geknutseld. De tweede verjaardag is dan ook een mooie aanleiding voor nog maar een feestje, op de plek waar de site twee jaar geleden ook gelanceerd werd. Laat ik eerlijk zijn: van het gros van de acts die in Tivoli De Helling op het podium verschenen had ik nog nooit gehoord. Maar daaruit blijkt tegelijk het bestaansrecht van 3VOOR12/Utrecht, dat net even wat dichter op de veelbelovende acts uit de regio zit. Neem bijvoorbeeld Kismet, dat de aftrap mocht verrichten. Het is jammer dat De Helling zich nog moet vullen als het vijftal begint met spelen, want vanaf de eerste akkoorden spat de energie ervan af. Het enige manco is dat de Utrechters in het begin iets te veel als At The Drive-In proberen te klinken. Pas later komt er wat originaliteit om de hoek kijken. Zoals in 'Empathy', dat dankzij een superpakkend keyboardriedeltje meteen een stuk lekkerder in het gehoor ligt dan het eerdere materiaal. Maar ook de pure emocore-momenten zijn verre van vervelend. Als je als band een zanger met een authentieke krijs in de gelederen hebt (Temy Angkor Phem), kun je er maar beter gebruik van maken ook, toch? Nu nog iets aan de podiumpresentatie werken - er viel af en toe een ongemakkelijke stilte tussen de nummers - dan kan deze band zich gaan meten met de grote jongens uit de Rotterdamse scene. Met de presentatie van Lushus, de tweede band van de avond, is niks mis. Ik heb zelfs de term 'geil' horen vallen. En het moet worden gezegd, de twee bassistes - de gitaar wordt slechts kort tevoorschijn gehaald - gaan lekker op in de muziek. Het is trouwens niet alleen die 'we don't need guitars'-houding die aan de Chicks of Speed doet denken. Ook qua geluid zit het trio er niet ver vanaf, wellicht ook de reden van het succes van Lushus bij onze oosterburen. De band verdient bonuspunten voor het inzetten van een trompettist, die, als hij even niet nodig is samen met de manager in een rap tempo ballonnen opblaast en de zaal inslaat. Toch gaan het hebben van alleen een ritmesectie, net als de Duitstalige vocalen, op een gegeven moment vervelen. Als alle ballonnen zijn stukgetrapt blijkt Mr. Love & The Stallions het podium te hebben betreden. Zanger Bas van de Looy heeft duidelijk tijd gestoken in het bedenken van een zo stoer mogelijk imago. Zijn Stones-shirt (met die tong, ja) wordt dan ook perfect aangevuld met een artistiek hoedje (u kent ze wel). Door dit uiterlijke vertoon in combinatie met een bandnaam die zo uit een pornofilm lijkt gehaald verwachtte ondergetekende dan ook een optreden vol vuige rock 'n' roll. Maar niets was minder waar. Niet dat de muziek niet rockte, maar de melodie bleef overheersen. En daar houdt deze gastrecensent wel van. Ongetwijfeld zal dit viertal vaak albums van The Velvet Underground uit de platenkast halen; de invloed van Lou Reed lijkt door alle nummers verweven. Maar het moge gezegd: er zijn minder indrukwekkende invloeden denkbaar. Waar bij Lushus de show nog werd gestolen door de trompet eist bij Mr. Love & The Stallions de viool een prominente rol op. Maar net als de sfeer er goed in zit via de electronumemrs van de band, is het optreden alweer over. De vaart moet erin gehouden worden, want er komen nog meer acts langs vanavond. In de twintig minuten ombouwtijd wordt het podium bestormd door een aantal enthousiaste redactieleden van 3VOOR12/Utrecht, die kersvers uit Amersfoort komen gereden, waar ze zojuist de Kei van Utrecht hebben ontvangen. Ook de gereed staande mannen van Taxi to the ocean hebben er dan al een optreden opzitten. Eerder op de avond speelden ze nog op het Tweetaktfestival, zo deelt host Mike B. de ondertussen volgelopen zaal mee. Mooi dat ze nog ruimte hebben gevonden om naar De Helling te komen. Het duurt een nummertje of drie voordat ze echt op gang zijn, maar uiteindelijk laat Taxi een sterke indruk achter. Vooral zanger Just Posthumus verdient een groot compliment. Als hij zijn gitaar achteloos op de grond smijt en een paar schoppen na geeft lijkt hij iets te veel zijn best te doen om een rockattitude uit te stralen. Even later blijkt er niks van gespeeld te zijn. Als hij zijn tamboerijn in de lucht gooit, net iets te willekeurig, komt het instrument vol op zijn hoofd terecht. Au. Maar zonder enige reactie zingt hij het nummer uit. En ook nog eens toonvast. Taxi to the Ocean heeft voor de gelegenheid nog een verrassing achter de hand. Voor de eerste keer in de historie van de band spelen ze hun allereerste nummer live, 'Taxi to the ocean'. Na afsluiter 'All Falls Down' komt, iets minder spontaan dan de eerste keer, een delegatie van 3VOOR12/Utrecht het podium opgelopen. Hoofdredacteur/initiator Peter Bijl heeft een grote steen in zijn handen. Het blijkt de Kei van Utrecht te zijn, een prijs ter bevordering van de amateurkunst in de provincie Utrecht. Er volgen een paar minuten met een presentatie die wat sprankelender had gemogen. 'En dit is onze vlag!' Ja, dat zien we. Maar hulde wie hulde toekomt, de prijs is van harte verdiend. En het initiatief om een grote taart met de bezoekers te delen is natuurlijk een hele goede. Na al dat rockgeweld is wat afwisseling natuurlijk op zijn plaats. Gelukkig zijn daar Keynote Speakerz, oftewel de rappers Skiggy Rapz en Master Surreal, die de boel nog even op scherp zetten. Ze worden ondersteund door een mysterieus figuur dat onder een capuchon verborgen blijft en ongeveer het hele optreden in een hoekje op de muziek blijft meedeinen. En dat terwijl de Speakerz zelf het uitstekend naar hun zin hebben in de spotlights. Ze springen voortdurend heen en weer en voeren zowaar een klein toneelstukje op met een rugzak als attribuut. Het publiek in de zaal gaat mee in de uitbundigheid van het tweetal. De eerste rijen springen vrolijk mee en de handjes gaan regelmatig in de lucht. Zelfs aan het verplichte 'when I say ooh, you say aah' wordt enthousiast meegedaan. Na de Keynote Speakerz zit het live-gedeelte van de avond erop. Maar naar huis, dat hoeft natuurlijk ook weer niet. Het publiek draait een kwartslag naar rechts, waar de Easy Aloha's inmiddels achter een provisorische dj-booth zijn gezet. Nadat het tweetal zijn eerste plaatje opzet kunnen, om er maar eens een toepasselijk cliché uit te gooien, de voetjes van de vloer. Onder begeleiding van de Aloha's en even later het soulvolle dj-collectief Naald & Kraak gaat het feest nog tot in de late uurtjes door, om maar weer een cliché te gebruiken. Nadat iedereen tevreden huiswaarts is gekeerd, luidt de conclusie in vragende vorm: Volgend jaar maar weer dan? 2 jaar 3VOOR12/Utrecht Met Naald en Kraak, Easy Aloha's, Keynote Speakerz, Taxi to the ocean, Mr.Love and the Stallions, Lushus en Kismet. Gezien: Tivoli De Helling, vrijdag 31 maart 2006.