De tranentrekkende radiohit 'Lavinia' bracht The Veils twee jaar geleden flink in de schijnwerpers en met een Lowlands-optreden op komst leek de groep richting megastatus te gaan. Zanger Finn Andrews ontsloeg die zomer echter alle bandleden en vloog terug naar Nieuw Zeeland om z'n wonden te likken en nieuw materiaal te schrijven. Vorig jaar oktober was de man ineens terug voor een éénmalig optreden in Paradiso, met een nieuwe band en nieuw materiaal. Een half jaar verder is er zelfs een hele Nederlandse tournee, maar nog steeds geen nieuw album. Toch zou de opvolger van 'The Runaway Found' al helemaal klaar zijn. Volgens verschillende berichten is de release echter uitgesteld vanwege het naderende WK voetbal; de wegen van een platenmaatschappij zijn soms ondoorgrondelijk. Minstens zo vreemd is de keuze voor het voorprogramma: SneakerFreak. Of misschien ook niet; zowel de muziek van deze Utrechters als die van The Veils (en misschien ook wel van het niet bepaald jonge publiek in De Helling) heeft een hoog Radio 2-gehalte. Anders gezegd: akoestische kleinkunst op z'n Travis. Het trio mist helaas de uitstraling om een volle Helling stil te krijgen. De af en toe tenenkrommend politiek-correcte teksten van opener 'Good People' of 'Pretend' zijn daarbij evenmin een pluspunt. Slechts af en toe, zoals met het prachtige 'Killaloe' laten Arthur van Westerop en kornuiten zien dat ze ook prachtige popmuziek kunnen maken zonder dat het te belerend wordt. 'Ze zouden eigenlijk het voorprogramma voor Racoon moeten doen,' klinkt het niet voor niets uit de mond van een bezoeker. De band is in ieder geval een mooie keus voor het aanstaande bevrijdingsfestival in Utrecht. The Veils maakte bij de orige optredens in Utrecht - in de voorprogramma's van The Raveonettes en The Fiery Furnaces - nog geen verpletterende indruk, maar de voortekenen voor vanavond zijn gunstig. In plaats van het oorspronkelijk voor een showcase bij elkaar geraapte zooitje waar de vorige bezetting uit bestond, heeft Finn Andrews nu een vriendengroep om zich heen verzameld; onder wie zijn vriendinnetje op de basgitaar. Die bezettingswisseling lijkt z'n vruchten te hebben afgeworpen: hier staat een band te spelen die er lol in heeft. Met zijn hoed en te ver opengeknoopte hemd onder z'n nette pak heeft Finn een bohémien-achtige uitstraling en toont hij zich een enthousiaste en onbevangen frontman. Met aankondigingen en bindteksten weet de zanger zich misschien geen raad, maar hij stort zich vol overgave in het nieuwe materiaal én oude nummers zoals 'The Wild Son' en 'Lavinia', waarvan de laatste ook zonder strijkers sterk overeind blijft. Het nieuwe materiaal is op het eerste gehoor wat puntiger en meer up-tempo dan het eerste album, met wat af en toe wat americana-invloeden; bij vlagen horen we de verzengende gitaren en huilzang van een groep als 16 Horsepower doorklinken die nieuwsgierig doen maken naar het nieuwe album. Na de eerste toegift gaan de lichten aan en heeft de dj een plaat opgelegd, maar het applaus houdt aan zodat Finn toch nog een keer terugkomt. Zonder de rest van de band brengt hij een akoestische versie van 'Guiding Light'. "This is the cheesy part of the rockshow where you all sing along", roept de zanger, en braaf zingt het publiek met hem mee. Het moment is typerend: The Veils hebben zich in De Helling gerevancheerd voor hun valse start twee jaar geleden en zullen deze zomer op Lowlands ongetwijfeld hun herwonnen status bezegelen. Het is ze gegund. The Veils & SneakerFreak Gezien: Tivoli de Helling, woensdag 12 april 2006