Postrock en EKKO, het is een goede combinatie. Het kleine poppodium brengt het publiek dicht bij de grootse muzikale emoties zonder woorden. Bij voorprogramma Grails lijkt het erop dat deze intimiteit afgezwakt zou kunnen worden door de presentatie van de band, die zonder rook- of drinkpauzes zijn composities achter elkaar blijft doorspelen. Het kwartet staat zo'n beetje in cirkelvorm op het podium; de twee gitaristen enigszins richting elkaar en bassist-toetsenist William Slater aan de zijkant. Als de bassist na de eerste twee lange composities voorzichtig richting publiek kijkt en een camera op zich gericht ziet, draait hij snel weer zijn rug naar de zaal toe. Toch geeft dit geen onwelkom gevoel. In tegendeel, het voelt alsof we aanwezig mogen zijn bij een openbare repetitie. Alle concentratie richt zich op de partijen, en door de enorme gezamenlijke dynamiek van fluisterzacht tot volumestandje 10 voelt de band als één organisch geheel, waarbij de heren behoorlijk op gaan in hun spel. Met name drummer Emil Amos lijkt soms zelfs te schrikken van zijn eigen woeste gemep. Het is jammer dat hij niet net een tandje strakker speelt, want zijn onorthodoxe jazzcore stijl is in al zijn enthousiasme soms net iets te onnavolgbaar. Wellicht kan het optreden van Grails nog het best worden omschreven als een warm bad, waarin de melodieën om het publiek heen stromen en de met regelmaat terugkerende Oosterse thema's voor het badzout zorgen. De sporadisch dub-achtige baslijnen doen daarnaast denken aan een band als Ozric Tentacles. De nummers zijn fraai opgebouwd en kruipen subtiel in je poriën. Het is vooral prettig dat het standaard zacht-hard stramien dat vaak zo aanwezig is in postrock, vermeden wordt. Ook door de subtiele start met akoestische gitaar en zelfs een banjo is het aangenaam wegdromen op Grails. De bijbehorende David Lynch film mag je er zelf bij denken. Dit is anders bij labelmaatje Red Sparowes, dat zelf voor bijpassende beelden heeft gezorgd. Al duurt het minuten voordat de roadie doorheeft hoe hij de film moet starten, waardoor de band op het podium moet wachten voordat hij kan beginnen. Als de zwart-wit film eenmaal begint, met een groot oog wat ons aanstaart, barst het geweld meteen los. De Sparowes lijken het zacht-hard model te hebben ingewisseld voor hard-harder-hardst; de drie gitaristen en vooral de bassist hebben blijkbaar hun versterkers tot voorbij stand 11 weten te krijgen, want de decibellen regenen ongenadig neer op het overdonderde publiek. Ook de op cd rustigere passages met fraaie pedalsteel gitaarpartijen van de bassist zijn oorverdovend. Best aardig hoor, van die industriële zwart-wit beelden van kille flatgebouwen en bijpassende melodieën, maar het geluid is behalve te hard ook niet mooi genoeg om alle verschillende partijen goed te kunnen volgen en als geheel is de muziek rommelig en ontoegankelijk. Zou het met de post-mathcore achtergrond van de bandleden te maken hebben of is het toch omdat de band vanavond op geleende apparatuur moet spelen? Immers lijkt dit optreden in de verste verte niet op de optredens in Nederland van ruim een jaar geleden. Voor wie het niet te snel opgeeft, werken de epische nummers van de band op den duur toch hypnotiserend en zijn er in de zaal steeds meer meeknikkende hoofden te bespeuren. Minuut na minuut, nummer na nummer zuigen deze stoerdere broertjes van Explosions in The Sky de aandacht van de die-hards naar zich toe, totdat de flatgebouwen op het scherm instorten onder het bijpassende kabaal. De bijna obligate toegift kan niet uitblijven en als het grote oog op het scherm zich sluit keert ook de rust weer terug in EKKO. Niet iedereen in de aan het begin van de avond toch behoorlijk gevulde zaal heeft het einde van de show gehaald. Maar als ondergetekende na afloop half in trance richting de bar loopt valt hem het opgewonden gekwetter van het overgebleven publiek op, als vogeltjes na een heftige onweersbui. Het optreden van Red Sparowes was eerder compromisloos dan hartelijk, maar laat desondanks toch indruk achter. Mag dan nu wel die tuut uit mijn oren verdwijnen? Red Sparowes & Grails Gezien: EKKO, vrijdag 7 april 2006